احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

عبداللّه بن زمعة ـ كه شيعه ى مولا على عليه السلام بود ـ هنگام خلافت وى، به خدمت اش رفت و مالى از او درخواست كرد. حضرت در پاسخ فرمود:
حضرت على عليه السلام فرمود: همانا اين مال، نه از آنِ من است و نه از آنِ تو؛ بلكه آن، غنيمت مسلمانان است. اين، مالى است كه به ضرب شمشير آنان، فراهم گرديده است. پس اگر در نبرد آنان شركت داشته اى، سهمى به اندازه ى بهره ى آنان دارى؛ اگر نه، ميوه ى چيده شده به دست آنان، لقمه اى براى دهان هاى ديگران نيست.

وقتى به حضرت على عليه السلام خرده گرفتند كه چرا به كسانى كه در اسلام، سابقه ى بيشتر دارند و در جنگ ها شركت جسته اند و به آنان كه داراى حسب و نسب عالى هستند، بيش از ديگران، از بيت المال، بخشش نمى فرمايد ،
حضرت على عليه السلام فرمود: آيا به من فرمان مى دهيد تا از راه ستم كردن به كسى كه مرا، به او ولايت داده اند، پيروزى به دست آورم؟ نه؛ به خدا سوگند! تا دهر افسانه ى بقا سرايد و اختران در پى يكديگر بچرخند، به چنين كارى نزديك نگردم. اگر مال، از من بود، همانا ميان مردمان به مساوات پخش مى كردم، چه رسد كه مال، مال خدا است.

شريح بن حارث، به فرمان امام عليه السلام به منصب قضا نشسته بود. روزى به حضرت على عليه السلام خبر رسيد كه وى، سرايى به هشتاد دينار خريدارى كرده است. وى را فرا خواند و فرمود: اى شريح! مباد كه اين خانه را جز با مال خويش خريده باشى و بهاى آن، جز از مال حلال خود پرداخته باشى. و گرنه، هم در اين سرا و هم در آن سرا، زيان كرده اى.

على عليه السلام مى فرمايد: دو چيز است كه تنها كسى كه آن دو را از دست داده، قدر و قيمتش را مى داند:
1 ـ جــوانى
2 ـ سـلامتى

اميرالمؤمنين على عليه السلام فرمود: آداب و رسوم خويش را به فرزندانتان تحميل نكنيد، زيرا آنان براى زمانى، غير از زمان شما آفريده شده اند.

على عليه السلام فرمود: كودكانتان را چيزى بياموزيد كه برايشان سودمند باشد، پيش از آنكه مرجئه (يكى از گروههاى منحرف) افكار خود را بر آن القاء كنند.

حضرت على عليه السلامفرمود: سزاوارترين علوم و دانشها كه نوجوانان بايد فراگيرند، چيزهايى است كه وقتى بزرگ و مرد شدند به آنها نياز خواهند داشت. (نوجوانان بايد دورانديش باشند تا بتوانند فرداها را نيز بخوبى ببينند).

على عليه السلام فرمود: اى گـروه جــوانـان! آبرو و شرف خويش را با ادب و دين خـود را با دانش حفظ كنـيد.

على عليه السلام فرمود: چه قدر نزديك است دنيا به رفتن
و چه قدر نزديك است پيرى به جوانى
و چه قدر نزديك است شـكّ به بدگـمانى.

حضرت على عليه السلام فرمود: در شگفتم از كسى كه در پى يافتن گمشده خويش مى گردد، در حالى كه «خود» را گم كرده و در پى يافتن «خويش» نيست!