احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام فرمود: روزه قـلب بهتر از روزه زبـان است و روزه زبان بهتر از روزه شكم است.

امام على عليه السلام فرمود: چه بسا روزه دارى كه از روزه اش جز گرسنگى و تشنگى بهره اى ندارد و چه بسا شب زنده دارى كه از نمازش جز بيخوابى و سختى سودى نمى برد.

امام على عليه السلام فرمود: رمضان ماه خدا و شعبان ماه رسول خدا و رجـب مـاه من اسـت.

اميرمؤمنان على عليه السلام خطاب به عمر بن خطاب فرمود: سه چيز است كه اگر آنها را حفظ كنى و به آنها عمل كنى، از هر چيز ديگر، تو را كافى است. و اگر آنها را ترك كنى، چيز ديگرى براى تو فايده ندارد. عمر گفت: آنها چيست؟ امام فرمود: 1 ـ اجراى حدود بر همه كس؛ چه از اقوام باشد و چه غير از آنان.
2 ـ حكم كردن طبق كتاب خدا، در حال خشنودى و خشم
3 ـ تقسيم عادلانه بيت المال ميان همه ى مردم، از عَجَم و عرب.
عمرگفت: سوگند به جانم! مختصر و بليغ گفتى.

حضرت اميرالمؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام پس از فتح بصره، گروهى از قاريان و خزانه داران را فرا خواند و دستور داد درهاى بيت المال را گشودند. امام با ديدن اموال آن فرمود: اى زردها وسپيدها (طلاها ونقره ها)! غير مرا بفريبيد، مال پيشواى ستمگران است و من پيشواى مؤمنان.

حضرت على عليه السلام فرمود: بخشش ـ نا به جاى ـ حكمرانان از اموال عمومى مسلمانان، ستم و خيانت است.

امام على عليه السلام فرمود: حق ندارى به دلخواه خويش، به مردم چيزى بگويى و بدون دستور، به كارهاى دشوار اقدام ورزى! در دست تو، مالى از اموال خداوند عزّوجلّ است. و تو، يكى از خزانه داران اويى تا آن را، به دست من بسپارى.

حضرت على عليه السلام در نامه اى به عبداللّه بن عباس نوشت: از بنده خدا على اميرالمؤمنين عليه السلام به عبداللّه بن عباس اما بعد، بنگر آنچه را نزد تو جمع شده از غَلاّت مسلمانان و درآمدها و غنايم متعلق به ايشان. پس آنها را بين افرادى كه نزد تو هستند (و احتياج دارند) تقسيم كن تا ايشان رابى نياز سازى. و باقى مانده آن را نزد ما بفرست تا بين كسانى كه نزد ما هستند، تقسيم كنيم. والسلام.

امام على عليه السلام طى نامه اى به ابن عباس مى نويسد: اى فرزند عباس! بهره تو از حكومت نبايد مالى باشد كه از آن استفاده كنى و نه غيظ و خشمى كه با امر و نهى شفا يابد. بلكه بايد هدف تو نابودى باطل و زنده داشتن حق باشد.

امام على عليه السلام خطاب به مالك اشتر فرمود: بپرهيز از ويژه سازى (انحصار طلبى) در چيزهايى كه همه مردم در آنها برابرند.