امام على عليه السلام : هرگاه [بذر ]دوستى روييد ، كمك رساندن به يكديگر و پشتيبانى از يكديگر ، واجب مى گردد .
امام على عليه السلام : هركه را دوستت مى دارد ، گرامى بدار و از دشمن خود ، گذشت كن تا فضل و برترى ات كامل گردد .
الإمام عليّ عليه السلام : اِبذِل مالَكَ فِي الحُقوقِ ، وواسِ بِهِ الصَّديقَ ؛ فَإِنَّ السَّخاءَ بِالحُرِّ أخلَقُ .
امام على عليه السلام : مال خود را در راه حقوق [دوستان ]ببخش و از آن ، به دوستت برسان كه بخشش ، آزاده را سزاوارتر است .
امام على عليه السلام : هيچ چيز، مانند همدردى [وبخشش]، برادرى را حفظ نمى كند.
امام على عليه السلام : همدردى با دوستان ، نشانِ نژادگى و داشتن تبار والاست .
عنه عليه السلام : اِبذِل لِصَديقِكَ نَفسَكَ ومالَكَ ، ولِمَعرِفَتِكَ رِفدَكَ ومَحضَرَكَ ، ولِلعامَّةِ بِشرَكَ ومَحَبَّتَكَ ، ولِعَدُوِّكَ عَدلَكَ وإنصافَكَ . وَاضنِن بِدينِكَ وعِرضِكَ عَن كُلِّ أحَدٍ .
امام على عليه السلام : جان و مال خود را به دوستت ببخش ، عطا و مجلس خود را به آشنايان ، محبّت و گشاده رويى خود را به عامّه مردم ، و انصافت را به دشمن ؛ امّا دين و ناموس خود را آزمندانه براى خود ، نگه دار و از هركس حفظ كن .
امام على عليه السلام : مؤمنان ، برادرند و نزد هيچ برادرى ، چيزى بر برادرش مقدّم نيست (بر او ترجيح ندارد) .
امام على عليه السلام : با مؤمنان به ايثار رفتار كن (آنان را بر خود ، مقدّم بدار) و با ديگر مردمان ، به انصاف .
عنه عليه السلام : تَحَبَّب إلى خَليلِكَ يُحبِبكَ ، وأكرِمهُ يُكرِمكَ ، وآثِرهُ عَلى نَفسِكَ يُؤثِركَ عَلى نَفسِهِ وأهلِهِ .
امام على عليه السلام : به دوستت ابراز دوستى كن ، تا دوستت بدارد ؛ گرامى اش بدار ، تا گرامى ات بدارد ؛ و او را بر خود مقدّم بدار ، تا تو را بر خود و خانواده اش مقدّم بدارد .
الإمام عليّ عليه السلام ـ لِكُمَيلِ بنِ زِيادٍ ـ : يا كُمَيلُ ، المُؤمِنُ مِرآةُ المُؤمِنِ ؛ لِأَنَّهُ يَتَأَمَّلُهُ فَيَسُدُّ فاقَتَهُ ، ويُجمِلُ حالَتَهُ .
امام على عليه السلام : اى كُمَيل ! مؤمن، آينه مؤمن است ؛ زيرا در [حال] او مى نگرد. در نتيجه ، نيازش را برطرف مى كند و حالش را سامان مى بخشد .