امام على عليه السلام : مبادا تو را نسبت به دوستت فريب دهند [و رابطه شما را قطع كنند ]يا آن كه [با رفتارت ]مغلوب دشمنت شوى .
امام على عليه السلام : با برادرى پرهيزگار و ديندارْ مصاحبت كن ، تا سلامت مانى ، و از او راهنمايى بخواه ، تا سود برى .
امام على عليه السلام : برادران را به مقدار تقوا[يى كه دارند ، ]دوست بدار .
عنه عليه السلام : إيّاكَ أن تُخرِجَ صَديقَكَ إخراجا يُخرِجُهُ عَن مَوَدَّتِكَ ، وَ استَبقِ لَهُ مِن اُنسِكَ مَوضِعا يَثِقُ بِالرُّجوعِ إلَيهِ .
امام على عليه السلام : بپرهيز از آن كه چنان دوستت را از خود برانى كه از [حدود ]دوستى ات نيز بيرون برود ؛ بلكه براى او از دوستى خود ، جايى بگذار كه براى بازگشت ، به آن اعتماد كند .
امام على عليه السلام : هركه به دوست خود بدى كند و [با رفتارش ]او را تباه سازد ، [گويى ]از شمار [نيروهاى ]خود كاسته است .
امام على عليه السلام : تباه ساختن دوست ، از بى توفيقى است .
عنه عليه السلام : إيّاكَ أن توحِشَ مُوادَّكَ وَحشَةً تُفضي بِهِ إلَى اختِيارِهِ البُعدَ عَنكَ ، وإيثارِ الفُرقَةِ .
امام على عليه السلام : مبادا چنان دوستت را از خود برَمانى كه دورى از تو را برگزيند و جدايى را ترجيح دهد .
عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ : إذا أحسَنَ أحَدٌ مِن أصحابِكَ فَلا تَخرُج إلَيهِ بِغايَةِ بِرِّكَ ، و لكِنِ اترُك مِنهُ شَيئا تَزيدُهُ إيّاهُ عِندَ تَبَيُّنِكَ مِنهُ الزِّيادَةَ في نَصيحَتِهِ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه يكى از يارانت نيكى كرد ، همه خوبى خودت را نثارش مكن و چيزى از آن را باقى بگذار ، تا به هنگام ديدنِ نيكخواهى بيشتر او ، آن را نثارش كنى .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : إذا كانَ لَكَ صَديقٌ و لَم تَحمَد إخاءَهُ ومَوَدَّتَهُ فَلا تُظهِر ذلِكَ لِلنّاسِ ؛ فَإِنَّما هُوَ بِمَنزِلَةِ السَّيفِ الكَليلِ في مَنزِلِ الرَّجُلِ ؛ يُرهِبُ بِهِ عَدُوَّهُ ، و لا يَعلَمُ العَدُوُّ أصارِمٌ هُوَ أم كَليلٌ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه دوستى داشتى كه برادرى و دوستىِ او را نمى پسنديدى ، آن را بر مردمْ آشكار مكن ؛ چون كه او همچون شمشير كُندى است در خانه انسان ، كه بِدان دشمنش را مى ترساند ، حال آن كه دشمن نمى داند آن شمشير ، بُرنده است يا كُند .
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : إذا صادَقتَ إنسانا وَجَبَ عَلَيكَ أن تَكونَ صَديقَ صَديقِهِ ، و لَيسَ يَجِبُ عَلَيكَ أن تَكونَ عَدُوَّ عَدُوِّهِ ؛ لِأَنَّ هذا إنَّما يَجِبُ عَلى خادِمِهِ ، و لَيسَ يَجِبُ عَلى مُماثِلٍ لَهُ .
امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه با كسى دوست شدى ، بر تو لازم است كه با دوست او نيز دوست باشى ؛ ليكن بر تو لازم نيست كه با دشمن او دشمن شوى ؛ زيرا اين مسئله بر خدمتكار او لازم است ، نه بر همانند او .