امام على عليه السلام : آدم پست ، تنها از همانند خود پيروى مى كند و تنها به همانند خودش مى گرايد .
امام على عليه السلام : بدكاران ، جز با همانندان خود ، دوستى نمى كنند .
امام على عليه السلام : از جا كندن كوه هاى استوار ، آسان تر از الفت دادن دل هاى رميده از يكديگر است .
عنه عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِبَنيهِ ـ : يا بَنِيَّ ، إنَّ القُلوبَ جُنودٌ مُجَنَّدَةٌ ، تَتَلاحَظُ بِالمَوَدَّةِ وتَتَناجى بِها ، وكَذلِكَ هِيَ فِي البُغضِ ؛ فَإِذا أحبَبتُمُ الرَّجُلَ مِن غَيرِ سَبقٍ مِنهُ إلَيكُم فَارجوهُ ، وإذا أبغَضتُمُ الرَّجُلَ مِن غَيرِ سوءٍ سَبَقَ مِنهُ إلَيكُم فَاحذَروهُ .
امام على عليه السلام ـ در وصيّت خود به فرزندانش ـ : فرزندانم! دل ها سپاهيانى فراهم آمده هستند كه با دوستى به يكديگر مى نگرند و بدين گونه با يكديگر رازگويى مى كنند . در باب دشمنى نيز چنين است . پس اگر كسى را بى آن كه خود به سوى شما پيش دستى كرده باشد ، دوست داشتيد ، بدو اميدوار باشيد و هرگاه كسى را بى آن كه بدى اى از او به شما رسيده باشد ، دشمن داشتيد ، از او بپرهيزيد .
الإمام عليّ عليه السلام : قُلتُ : يا رَسولَ اللّه ِ أخبِرني عَن قَولِ اللّه ِ تَبارَكَ وتَعالى : « سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـنُ وُدًّا » ؟ قالَ : يا عَلِيُّ ، المَحَبَّةُ عِندَ اللّه ِ وَالمَلائِكَةِ وفي قُلوبِ المُؤمِنينَ . يا عَلِيُّ ، إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وتَعالى أعطَى المُؤمِنينَ ثَلاثَةً : المِقَةَ ، وَالمَحَبَّةَ ، وَالمَهابَةَ في صُدورِ المُؤمِنينَ .
امام على عليه السلام : گفتم : اى پيامبر خدا ! از اين سخن خداى متعال خبرم ده : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار مى دهد» . فرمود : «اى على! محبّت ، نزد خداوند و ملائكه و در دل هاى مؤمنان است . اى على ! خداوند متعال به مؤمنان سه چيز داده است : مهر ، محبّت و شُكوه در سينه هاى مؤمنان» .
عنه عليه السلام : سَأَلتُ رَسولَ اللّه ِ صلي الله عليه و آله عَن قَولِهِ تَعالى : « سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـنُ وُدًّا » ما هُوَ يا رَسولَ اللّه ِ ؟ قالَ : المَحَبَّةُ ـ يا عَلِيُّ ـ في صُدورِ المُؤمِنينَ وَالمَلائِكَةِ المُقَرَّبينَ . يا عَلِيُّ ، إنَّ اللّه َ تَعالى أعطَى المُؤمِنَ ثَلاثا : المِقَةَ . والمَحَبَّةَ ، وَالمَلاحَةَ ، وَالمَهابَةَ في صُدورِ الصّالِحينَ . فَمَنِ اصطَنَعَهُ لِنَفسِهِ قَبِلَ نَفسَهُ ؛ فَوُجِدَ لَهُ حَلاوَةٌ ومَلاحَةٌ . ومَن دَعاهُ فَأَجابَهُ وصَدَقَهُ فِي الإِجابَةِ قَرَّبَهُ ، فَقَبِلَ قَلبَهُ ، فَوُجِدَ لَهُ فِي القُلوبِ وُدُّهُ وهُوَ المَحَبَّةُ .
امام على عليه السلام : از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله درباره گفتار خداوند : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار خواهد داد» ، پرسيدم كه چيست ؟ فرمود: «اى على ! محبّت است كه در سينه هاى مؤمنان و ملائكه مقرّب است . اى على ! خداوند متعال ، به مؤمن سه چيز داده است : مهر و محبّت ، نمكين بودن ، و شكوه در سينه هاى صالحان. پس كسى كه خداوند ، او را براى خود برگزيند ، جانش پذيراى آن مى گردد و شيرينى و نمكى در او پديد مى آيد و كسى كه خداوند ، بخوانَدَش و او اجابت كند و در اين اجابت ، راستى نشان دهد ، او را مقرّب مى سازد . پس قلبش آن را مى پذيرد و در دل ها دوستى او ـ كه همان محبّت است [كه در آيه بدان اشاره شده ]ـ پديدار مى شود .
الإمام عليّ عليه السلام : مَن حَسُنَت نِيَّتُهُ كَثُرَت مَثوبَتُهُ ، وطابَت عيشَتُهُ ، وَوَجَبَت مَوَدَّتُهُ .
امام على عليه السلام : هر كه خوش نيّت گردد ، پاداشش فراوان مى شود ، زندگى اش خوش مى گردد و دوستى اش [بر ديگران] لازم مى شود .
امام على عليه السلام : هر كه به مردم خوش گمان گردد ، دوستى آنان را به دست مى آورد .
امام على عليه السلام : خوش خويى ، روزى را فراوان مى كند و دوستان را [با انسانْ ]مأنوس مى نمايد .
امام على عليه السلام : خوش خويى ، محبّت به بار مى آورد و دوستى را استوار مى كند .