امام على عليه السلام : نسبتِ ناروا دادن [به دوست] ، پيك جدايى است .
الإمام عليٌّ عليه السلام ـ لِيَهودِيٍّ قالَ لَهُ : فَلَقَد ألقَى اللّه ُ عز و جل عَلى موسَى بنِ عِمرانَ مَحَبَّةً مِنهُ ـ : لَقَد كانَ كَذلِكَ ، ولَقَد اُعطِيَ مُحَمَّدٌ صلي الله عليه و آله ما هُوَ أفضَلُ مِن هذا ، لَقَد ألقَى اللّه ُ عز و جل عَلَيهِ مَحَبَّةً مِنهُ ، فَمَن هذَا الَّذي يُشرِكُهُ في هذَا الاسمِ إذ تَمَّ مِنَ اللّه ِ عز و جلبِهِ الشَّهادَةُ ، فَلا تَتِمُّ الشَّهادَةُ إلاّ أن يُقالَ : «أشهَدُ أن لا إلهَ إلاَّ اللّه ُ ، وأشهَدُ أنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّه ِ» ! ؟ يُنادى بِهِ عَلَى المَنابِرِ ، فَلا يُرفَعُ صَوتٌ بِذِكرِ اللّه ِ إلاّ رُفِعَ بِذِكرِ مُحَمَّدٍ صلي الله عليه و آله مَعَهُ .
امام على عليه السلام : ـ به يهودى اى كه به ايشان گفته بود خداوند ، محبّتى از خود بر موسى بن عمران عليه السلام افكند ـ : آرى! چنين بود ؛ ليكن به محمد صلي الله عليه و آله برتر از اين عطا شد . خداى عز و جل ، محبّتى از خود بر او افكند . پس اين كيست كه در اين نام ، شريك اوست ؟ زيرا از سوى خداى عز و جل ]كلمه [شهادت با نام او تمام مى گردد . پس شهادتْ كامل نمى گردد ، جز آن كه گفته شود : «شهادت مى دهم كه جز اللّه ، خدايى نيست و شهادت مى دهم كه محمّد صلي الله عليه و آله پيامبر خداست» . به اين شهادت ، بر منبرها ندا مى دهند و هيچ صدايى به ياد خدا بلند نمى شود ، مگر آن كه همراه آن به ياد محمد صلي الله عليه و آلهبلند مى گردد .
الإمام عليّ عليه السلام : النُّفوسُ أشكالٌ ، فَما تَشاكَلَ مِنهَا اتَّفَقَ ، وَالنّاسُ إلى أشكالِهِم أميَلُ .
امام على عليه السلام : جان ها را شكل هايى است . پس آنان كه هم شكل يكديگرند ، با هم موافقت خواهند كرد و مردم ، به هم شكلان خود ، گرايش بيشترى دارند .
امام على عليه السلام : جان ها چون با يكديگر سازگار باشند ، الفت خواهند گرفت .
امام على عليه السلام : خصلت هايت ، تو را بدانچه با آن الفت گرفته اى ، فرا مى خوانَد .
امام على عليه السلام : دوستى، ميل دل ها به يكديگر است، به سبب الفت يافتن جان ها.
امام على عليه السلام : هر كس ، به همانند خودش گرايش دارد .
امام على عليه السلام : هر چيز به هم جنس خود گرايش دارد .
امام على عليه السلام : هر پرنده اى ، كنار همانند خود فرود مى آيد .
امام على عليه السلام : عاقل ، با همانند خود الفت مى گيرد .