عنه عليه السلام : الزّاهِدُ فِي الدُّنيا مَن لَم يَغلِبِ الحَرامُ صَبرَهُ، ولَم يَشغَلِ الحَلالُ شُكرَهُ.
امام على عليه السلام : زاهدِ در دنيا ، كسى است كه حرام ، بر شكيبايى اش چيره نگردد و حلال ، او را سرگرم و از شكرگزارى غافل نسازد .
الإمام عليّ عليه السلام : أيُّهَا النّاسُ ، الزَّهادَةُ قَصرُ الأَمَلِ ، وَالشُّكرُ عِندَ النِّعَمِ ، وَالتَّوَرُّعُ عِندَ المَحارِمِ . فَإِن عَزَبَ ذلِكَ عَنكُم فَلا يَغلِبِ الحَرامُ صَبرَكُم ، ولا تَنسَوا عِندَ النِّعَمِ شُكرَكُم .
امام على عليه السلام : اى مردم! زهد، كوتاه كردن آرزو، گزاردن شكر نعمت ها، و خويشتندارى از حرام هاست. اگر از عهده اين هر سه بر نيامديد ، [لااقلّ بكوشيد كه [در برابر حرام ، صبر خويشتن را از دست ندهيد و سپاس گزارى از نعمت ها را فراموش نكنيد.
امام على عليه السلام : زهد ، كوتاه كردن آرزوست.
امام على عليه السلام : زهد، كوتاه كردن آرزوها و اخلاص در اعمال است.
امام على عليه السلام : بازداشتن نفس از لذّت هاى دنيا ، همان زهد پسنديده است .
امام على عليه السلام : همّت زاهد ، مخالفت كردن با هواى نفس است و شكيبايى در برابر خواهش ها.
امام على عليه السلام : چگونه به حقيقت زهد برسد كسى كه شهوت خويش را نكُشته است؟!
الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ الزّاهِدينَ فِي الدُّنيا تَبكي قُلوبُهُم وإن ضَحِكوا ، ويَشتَدُّ حُزنُهُم وإن فَرِحوا ، ويَكثُرُ مَقتُهُم أنفُسَهُم وإنِ اغتُبِطوا بِما رُزِقوا .
امام على عليه السلام : زاهدانِ به دنيا، دل هايشان گريان است ، اگرچه [در ظاهر [بخندند و سختْ اندوهناك اند ، اگرچه [در ظاهر] شادى نمايند و از خود بسيار در خشم اند ، اگرچه به واسطه آنچه روزى شده اند ، مورد غبطه ديگران اند.
عنه عليه السلام : الزّاهِدُ عِندَنا مَن عَلِمَ فَعَمِلَ ، ومَن أيقَنَ فَحَذِرَ ، وإن أمسى عَلى عُسرٍ حَمِدَ اللّه َ ، وإن أصبَحَ عَلى يُسرٍ شَكَرَ اللّه َ ، فَهُوَ الزّاهِدُ .
امام على عليه السلام : از نظر ما ، زاهد كسى است كه دانست و عمل كرد، و كسى كه يقين داشت و حذر كرد، و اگر در سختى و تنگ دستى بام خود را به شام رسانْد ، حمد خدا را به جاى آورد، و اگر در آسايش و رفاه شام خويش را به بام رسانْد ، شكر خداى را بگزارد. چنين كسى زاهد است.
عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ الزُّهّادِ ـ : كانوا قَوما مِن أهلِ الدُّنيا ولَيسوا مِن أهلِها ، فَكانوا فيها كَمَن لَيسَ مِنها ، عَمِلوا فيها بِما يُبصِرونَ ، وبادَروا فيها ما يَحذَرونَ ، تَقَلَّبُ أبدانُهُم بَينَ ظَهرانَي أهلِ الآخِرَةِ ، ويَرَونَ أهلَ الدُّنيا يُعَظِّمونَ مَوتَ أجسادِهِم وهُم أشَدُّ إعظاما لِمَوتِ قُلوبِ أحيائِهِم .
امام على عليه السلام ـ در وصف زاهدان ـ : آنان ، گروهى از مردم دنيا هستند؛ ولى اهل دنيا (دنيا دوست) نيستند. در اين دنيا ، همچون كسانى هستند كه از آن نيستند . در دنيا ، بر اساس بينش و بصيرت عمل مى كنند و از آنچه مى ترسند (يعنى: مرگ) پيشى گرفتند؛ پيكرهايشان در ميان اهل آخرت مى گردد (جز با اهل آخرت نمى آميزند)؛ اهل دنيا را مى بينند كه مرگِ تن هاشان را بزرگ مى شمارند ، در حالى كه آنان ، مرگِ دل هاى زندگانشان را بزرگ تر مى شمارند.