پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنتگران در روز قيامت نه شفاعت كننده اند نه گواهى دهنده.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر مى توانى چيزى را لعنت نكنى، نكن.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لِرجُلٍ لَعَنَ ناقَتَهُ و هُو يَسيرُ مَعَها ـ : أخِّرْها عَنّا ؛ فَقدِ استُجيبَ لَكَ ! .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به مردى كه بر ماده شترش سوار بود و او را لعنت كرد ـ فرمود : او را از ما دور كن؛ زيرا نفرينت مستجاب شد!
عنه صلى الله عليه و آله : مَن هذا اللاّعِنُ بَعيرَهُ ؟ اِنزِلْ عَنهُ فَلا تَصحَبْنا بِمَلعونٍ ، لا تَدْعوا على أنفُسِكُم ، و لا تَدْعوا على أولادِكُم ، و لا تَدْعوا على أموالِكُم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اين كه بود كه شترش را لعنت كرد؟از آن پياده شو و حيوان لعنت شده را با ما نياور. نه خود را نفرين كنيد، نه فرزندانتان را و نه اموالتان را.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لمّا لَعَنَتِ امرَأةٌ ناقَةً لَها ـ : خُذوا مَتاعَكُم عَنها ، فأرسِلوها فإنّها مَلعونَةٌ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به زنى كه ناقه خود را لعنت كرد ـ فرمود : بارتان را از پشت آن ناقه برداريد و رهايش كنيد برود؛ زيرا كه او لعنت شده است.
عنه صلى الله عليه و آله : إذا خَرَجَتِ اللَّعنَةُ مِن فِي صاحِبِها نَظَرَت ؛ فإنْ وَجَدَت مَسلَكا في الذي وُجِّهَت إلَيهِ ، و إلاّ عادَت إلى الَذي خَرَجَت مِنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه لعنت از دهان لعنتگر خارج شود، نگاه مى كند، اگر راهى به سوى آن چيزى كه متوجّه آن شده است يافت، به طرفش مى رود و گر نه به طرف كسى كه از دهانش [لعنت ]خارج شده است برمى گردد.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا قالَ لَهُ جُرموزُ الهُجَيميُّ : أوصِني ـ : اُوصِيكَ أن لا تكونَ لَعّانا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به جرموز هجيمى كه عرض كرد: مرا سفارشى فرما ـ فرمود : به تو سفارش مى كنم كه لعنتگر نباشى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نه به لعنت خدا [كسى را ]نفرين كنيد، نه به غضب خدا و نه به آتش.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه نابينا را از راه منحرف كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه عمل قوم لوط را انجام دهد.