عنه صلى الله عليه و آله : شِعارُ النّاسِ يَومَ القِيامَةِ في ظُلمَةِ يَومِ القِيامَةِ : لا إلهَ إلاّ اللّه ُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در تاريكى روز قيامت، شعار مردم «لا إله إلاَّ اللّه » است.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا سَألَهُ عَلِيٌّ عليه السلام عَن هذِه الآيةِ : «يَومَ نَحْشُرُ المُتَّقينَ إلَى الرَّحْمنِ وَفْدا» يا رَسولَ اللّه ِ ، ما الوَفدُ إلاّ رَكبٌ ؟ ـ : و الّذي نَفسي بِيَدِهِ إنَّهُم إذا خَرَجوا مِن قُبورِهِمُ استَقبَلوا بِنُوقٍ بِيضٍ لَها أجنِحَةٌ عَلَيها رِحالُ الذَّهَبِ ، شُرُكُ نِعالِهِم نورٌ يَتَلَألأُ ، كُلُّ خُطوَةٍ مِنها مِثلُ مَدِّ البَصَرِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگامى كه على عليه السلام از ايشان درباره آيه «روزى كه پرهيزگاران را در پيشگاه خداى رحمان به صورت فرستادگان گرد آوريم» پرسيد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! آيا هيأتهاى اعزامى جز سواره هستند؟ ـ فرمود : سوگند به آن كه جانم در دست اوست، پرهيزگاران چون از گورهاى خود بيرون آيند با اشترانِ سفيد بالدارى كه جهازشان طلاست رو به رو مى شوند. بند كفشهايشان نورى درخشان است، فاصله هر قدم آن اشتران به اندازه اى است كه چشم كار مى كند.
عنه صلى الله عليه و آله : أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ أمِنَ يَومَ الفَزَع الأكبَرِ : إذا اُعطِيَ شَيئا قالَ : الحَمدُ للّه ِِ ، و إذا أذنَبَ ذَنبا قالَ : أستَغفِرُ اللّه َ ، و إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ : إنّا للّه ِِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ ، و إذا كانَت لَهُ حاجَةٌ سَألَ رَبَّهُ ، و إذا خافَ شَيئا لَجَأ إلى رَبِّهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه در هر كس باشد از آن روز وحشتِ بزرگ در امان است : هر گاه چيزى به او داده شود، بگويد : الحمد للّه ؛ هر گاه گناهى مرتكب شود بگويد : استغفر اللّه ؛ اگر مصيبتى به او رسد، بگويد : انّا للّه و انّا اليه راجعون؛ هر گاه نيازى داشته باشد، آن را از پروردگارش بخواهد و هر گاه از چيزى بترسد، به پروردگارش پناه برد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن عَرَضَت لَهُ فاحِشَةٌ أو شَهوَةٌ فَاجتَنَبَها مَخافَةَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيهِ النّارَ و آمَنَهُ مِنَ الفَزَعِ الأكبَرِ ، و أنجَزَ لَهُ ما وَعَدَهُ في كِتابِهِ في قولِهِ تَعالى :
«وَ لِمَن خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» . .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس با فحشا و شهوتى رو به رو شود و از ترس خداوند عزّ و جلّ از آن دورى كند، خداوند آتش را بر او حرام گرداند و از آن وحشت بزرگ ايمنش دارد و آنچه را كه در كتاب خود در آيه «و براى آن كه از مقام و عظمت پروردگارش بترسد دو بهشت است» به او وعده داده است، عملى سازد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن مَقَتَ نَفسَهُ دُونَ مَقتِ النّاسِ آمَنَهُ اللّه ُ مِن فَزَعِ يَومِ القِيامَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به جاى دشمنى با مردم، با نفْس خود دشمنى ورزد، خداوند او را از هراس روز قيامت ايمن دارد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الهَمّازونَ ، و اللَّمّازونَ ، و المَشّاؤونَ بِالنَّميمَةِ الباغونَ لِلبَراءِ العَنَتَ ، يَحشُرُهُمُ اللّه ُ في وُجوهِ الكِلابِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدگويان و عيبجويان و سخن چينان و كسانى كه افراد بى گناه را بد نام مى كنند، خداوند آنها را به صورت سگ محشور مى كند.
عنه صلى الله عليه و آله : لا يُبغِضُنا أهلَ البَيتِ أحَدٌ إلاّ بَعَثَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ أجذَمَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ كس ما اهل بيت را دشمن ندارد، مگر اين كه خداوند روز قيامت او را جذامى برانگيزد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : تَجيئونَ يَومَ القِيامَةِ و عَلى أفواهِكُمُ الفِدامُ ، فَأوَّلُ ما يَتَكَلَّمُ مِنَ الإنسانِ فَخِذُهُ و كَفُّهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : روز قيامت با دهانهاى لگام زده مى آييد و نخستين عضوى كه از انسان سخن مى گويد رانِ او و كفِ دست اوست.
عنه صلى الله عليه و آله : فَلِلّهِ عَزَّ و جلَّ عَلى كُلِّ عَبدٍ رُقَباءُ مِن كُلِّ خَلقِهِ ، و مُعَقِّباتٌ مِن بَينِ يَدَيهِ و مِن خَلفِهِ يَحفَظونَهُ مِن أمرِ اللّه ِ ، و يَحفَظونَ عَلَيهِ ما يَكونُ مِنهُ مِن أعمالِهِ و أقوالِهِ و ألفاظِهِ و ألحاظِهِ ، و البِقاعُ الّتي تَشتَمِلُ عَلَيهِ شُهودُ رَبِّه لَهُ أو عَلَيهِ ، و اللَّيالي و الأيّامُ و الشُّهورُ شُهودُهُ عَلَيهِ أو لَهُ ، و سائرُ عِبادِ اللّه ِ المُؤمِنينَ شُهودُهُ عَلَيهِ أو لَهُ ، و حَفَظَتُهُ الكاتِبونَ أعمالَهُ شُهودٌ لَهُ أو عَلَيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ را بر هر بنده اى مراقبانى است از همه آفريدگان او و فرشتگانى است كه از پيش رو و پشت سر او به فرمان خدا، وى را نگهدارى مى كنند و [حساب ]كردارها و گفته ها و كلمات و نگاههاى او را نگه مى دارند. جاهايى كه او را در خود مى گيرند، گواهان [پروردگار ]اويند، كه به سود يا زيان وى گواهى مى دهند. شبها و روزها و ماهها، گواهان اويند كه به سود يا زيان او شهادت مى دهند. ساير بندگان مؤمن خدا، گواهان اويند كه به سود يا زيان وى شهادت مى دهند و فرشتگان حافظ او كه اعمالش را مى نويسند، گواهان اويند كه به سود يا زيان او گواهى مى دهند.