رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : مـا تَقَرّبَ إليَّ عَبدٌ بشَيءٍ أحَبَّ إليَّ مِمّا افْتَرَضْتُ علَيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند فرموده است: هيچ بنده اى با چيزى محبوبتر از واجبات به من نزديك نشده است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :بكى شعيبٌ عليه السلام مِن حُبِّ اللّه ِ عزّ و جلّ حتّى عَمِيَ ، فردَّ اللّه ُ عزّ و جلّ علَيهِ بَصرَهُ ، ثُمَّ بكى حتّى عَمِيَ فردَّ اللّه ُ علَيهِ بَصرَهُ ، ثُمَّ بكى حتّى عَمِيَ فَردَّ اللّه ُ علَيهِ بَصرَهُ ، فلَمّا كانتِ الرّابعَةُ أوْحى اللّه ُ إلَيهِ : يا شُعيبُ ، إلى مَتى يكونُ هذا أبدا مِنكَ ؟! إنْ يَكُنْ هذا خَوفا مِن النّارِ فَقَد أجَرْتُكَ ، و إنْ يَكُنْ شَوْقا إلى الجَنّةِ فَقد أبَحْتُكَ . قالَ : إلهي و سَيّدي ، أنتَ تَعلَمُ أنّي ما بَكَيتُ خَوفا مِن نارِكَ و لا شَوْقا إلى جَنَّتِكَ ، و لكنْ عُقِدَ حُبُّكَ على قَلبي فلَستُ أصْبِرُ أو أراكَ . فأوحى اللّه ُ جلّ جلالُهُ إلَيهِ : أمّا إذا كانَ هذا هكذا فمِن أجْلِ هذا ساُخْدِمُكَ كَليمي مُوسى بنَ عِمْرانَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شعيب عليه السلام از عشق خداوند عزّ و جلّ چندان گريست كه نابينا شد، اما خداوند بينايى او را برگرداند. او باز گريست، چندان كه باز بينايى اش را از دست داد. دو مرتبه خداوند بينايى اش را به او بازگرداند. شعيب باز هم آنقدر گريست كه چشمانش كور شد و بار ديگر خدا بينايش كرد. مرتبه چهارم، خداوند به او وحى فرمود: اى شعيب! تا كى به اين وضع ادامه خواهى داد؟ اگر از بيم آتش مى گريى تو را امان دادم و اگر به شوق بهشت است آن را ارزانيت داشتم. شعيب عرض كرد: معبودا! و سرورا! تو مى دانى كه گريه من نه از بيم دوزخ توست و نه به شوق بهشتت، بلكه دلم بسته عشق و محبّت تو گشته است، پس، صبورى نتوانم كرد، تا آن كه تو را ببينم. خداوند، جلّ جلاله، به او وحى فرمود: حال كه اينچنين است، پس بدين سبب همسخن خودم موسى بن عمران را خدمتگزار تو خواهم كرد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :يا رَبِّ ، وَدِدْتُ أنّي أعلَمُ مَن تُحِبُّ مِن عِبادِكَ فاُحِبُّهُ ! قالَ : إذا رأيتَ عَبدي يُكثِرُ ذِكْري فأنا أذِنْتُ لَهُ في ذلكَ و أنا اُحبُّهُ ، و إذا رأيتَ عَبدي لا يَذْكُرُني فأنا حَجَبْتُهُ عَن ذلكَ و أنا أبغَضْتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! خوش دارم بدانم كدام بنده ات را دوست دارى تا من نيز دوستش بدارم؟
خداوند فرمود: هرگاه ديدى بنده ام بسيار به ياد من است، [بدان كه] من اين توفيق را بدو داده ام و دوستش دارم. و هرگاه ديدى بنده ام به ياد من نيست، من او را از اين كار محروم كرده ام و دشمنش داشته ام.
عنه صلى الله عليه و آله :إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا ابْتَلاهُ ، فإذا أحبَّهُ اللّه ُ الحُبَّ البالِغَ اقْتَناهُ . قالوا : و ما اقْتِناؤهُ ؟ قالَ : ألاّ يَتْرُكَ لَهُ مالاً و لا وَلَدا .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، مبتلايش گرداند و چون بسيار دوستش بدارد او را از آنِ خود كند. عرض كردند: چگونه از آنِ خودش مى كند؟ فرمود: مال و فرزندى براى او نمى گذارد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :عَلامَةُ حـبِّ اللّه ِ تعالى حُـبُّ ذِكرِ اللّه ِ ، و عَلامَةُ بُغْضِ اللّه ِ تعالى بُغْضُ ذِكرِ اللّه ِ عزّ و جلّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نشانه دوست داشتن خداوند متعال دوست داشتن ياد اوست و نشانه ناخوش داشتن خداوند متعال ناخوش داشتن ياد خداوند عزّ و جلّ است.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :قالَ اللّه ُ : ما تَحبَّبَ إلَيّ عَبدي بشيءٍ أحَبَّ إلَيَّ ممّا افْتَرَضْتُهُ علَيهِ ، و إنّهُ لَيَتحبَّبُ إلَيَّ بالنّافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ ، فإذا أحْبَبْتُهُ كنتُ سَمْعَهُ الّذي يَسمَعُ بهِ، و بَصرَهُ الّذي يُبصِرُ بهِ ، و لِسانَهُ الّذي يَنْطِقُ بهِ ، و يَدَهُ الّتي يَبْطِشُ بها ، و رِجْلَهُ الّتي يَمشي بها ، إذا دَعاني أجَبْتُهْ، و إذا سَألَني أعْطَيتُهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند فرمود: بنده ام با هيچ كارى دوست داشتنى تر از انجام واجبات، محبوب من نمى شود و با انجام مستحبات وسيله جلب محبت مرا فراهم مى آورد چندان كه محبوب من مى شود و چون دوستش بدارم گوش شنواى او مى شوم و چشم بيناى او و زبان گوياى او و دست نيرومند او و پاى ره پوى او. هرگاه مرا بخواند پاسخش دهم و هرگاه از من چيزى بخواهد عطايش كنم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دوستى دنيا و دوستى خدا هرگز در يك دل گرد نمى آيند.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ لداوودَ عليه السلام : أحْبِبْني و حَبِّبْني إلى خَلْقي . قالَ : يا رَبِّ ، نَعَم أنا اُحِبُّكَ ، فكيفَ اُحَبِّبُكَ إلى خَلْقِكَ ؟ قالَ : اذْكُرْ أيادِيَّ عِندَهُم ، فإنَّكَ إذا ذَكَرْتَ لَهُم ذلكَ أحَبّوني .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام فرمود: مرا دوست بدار و نزد خلقم نيز محبوب گردان. عرض كرد: پروردگارا! من كه دوستت دارم اما چگونه تو را نزد بندگانت محبوب گردانم؟ فرمود: نعمتهايى را كه به آنان داده ام گوشزدشان كن كه اگر خوبيهايم را يادآورشان شوى مرا دوست خواهند داشت.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أفْضَلُ الأعْمالِ الحُبُّ في اللّه ِ و البُغْضُ في اللّه ِ تعالى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين كارها دوستى و دشمنى كردن به خاطر خداوند متعال است.
عنه صلى الله عليه و آله :ما تَحابَّ اثْنانِ في اللّه ِ تعالى إلاّ كانَ أفْضَلَهُما أشَدُّهُما حُبّا لصاحِبهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه دو نفر به خاطر خدا با هم دوستى كنند، هميشه آن كسى برتر است كه رفيقش را بيشتر دوست داشته باشد.