عنه صلي الله عليه و آله : أينَ الرّاضونَ بِالمَقدورِ؟ أينَ السّاعونَ لِلمَشكورِ؟ عَجَبٌ لِمَن يُؤمِنُ بِدارِ الخُلودِ كَيفَ يَسعى لِدارِ الغُرورِ !
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : كجايند خشنودان از تقدير؟ كجايند كوشندگان براى آنچه مورد قدردانى [از سوى خداوند] قرار مى گيرد؟ شگفتا از كسى كه به سراى جاودانگى ايمان دارد ، چگونه براى سراى فريب مى كوشد؟!
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ما مِن غَنِيٍّ ولا فَقيرٍ إلاّ وَدَّ يَومَ القِيامَةِ أنَّهُ اُتِيَ مِنَ الدُّنيا قوتا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : در روز قيامت، هركس از دارا و نادار، آرزو مى كند كه اى كاش از دنيا به اندازه بخور و نمير به او داده مى شد.
عنه صلي الله عليه و آله : ما مِن ذي غِنىً إلاّ سَيَوَدُّ يَومَ القِيامَةِ لَو كانَ إنَّما اُوتِيَ فِي الدُّنيا
قوتا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هيچ توانگرى نيست ، مگر آن كه در روز قيامت آرزو خواهد كرد كه اى كاش در دنيا به اندازه نياز به او داده مى شد.
عنه صلي الله عليه و آله : دَعُوا الدُّنيا لاِءَهلِها ، فَمَن أخَذَ مِنَ الدُّنيا فَوقَ ما يَكفيهِ أخَذَ حَتفَهُ وهُوَ لا يَشعُرُ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا را براى اهلش وا گذاريد؛ زيرا هركس كه از دنيا بيش از اندازه كفايتش برگيرد، نادانسته، [عوامل] مرگ خود را برگرفته است.
عنه صلي الله عليه و آله : اُترُكُوا الدُّنيا لاِءَهلِهَا ، اترُكُوا الدُّنيا لاِءَهلِهَا ، اترُكُوا الدُّنيا لاِءَهلِها ؛ فَإِنَّهُ مَن أخَذَ مِنَ الدُّنيا فَوقَ ما يَكفيهِ فَإِنَّهُ يَأخُذُ مِن جَنَّتِهِ ولا يَشعُرُ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا را براى اهلش رها كنيد ، دنيا را براى اهلش رها كنيد ، دنيا را براى اهلش رها كنيد؛ زيرا هر كس كه از دنيا بيش از اندازه كفايتش بردارد، ناخودآگاه، از بهشت خود بر مى دارد [و كم مى كند].
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بار خدايا! روزىِ خاندان محمّد را در حدّ نياز قرار بده.
عنه صلي الله عليه و آله ـ في وَصِيَّتِهِ لِعَلِيٍّ عليه السلام ـ : يا عَلِيُّ ، ما أحَدٌ مِنَ الأَوَّلينَ وَالآخِرينَ إلاّ وهُوَ يَتَمَنّى يَومَ القِيامَةِ أنَّهُ لَم يُعطَ مِنَ الدُّنيا إلاّ قوتا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در سفارش به على عليه السلام ـ : اى على! از پيشنيان و پسينيان، هيچ كس نيست ، مگر آن كه در روز قيامت آرزو مى كند كه اى كاش از دنيا ، جز به اندازه نياز ، به او داده نمى شد.
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ريحُ الجَنَّةِ توجَدُ مِن مَسيرَةِ خَمسِمِئَةِ عامٍ ، ولا يَجِدُ رَيحَ الجَنَّةِ مَن طَلَبَ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بوى بهشت از فاصله پانصد سال به مشام مى رسد ؛ امّا كسى كه دنيا را با كار آخرت بطلبد، بوى بهشت را استشمام نمى كند.
عنه صلي الله عليه و آله : مَن طَلَبَ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ طُمِسَ وَجهُهُ ، ومُحِقَ ذِكرُهُ ، واُثبِتَ اسمُهُ فِي النّارِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هركس با كار آخرت، دنيا را بجويد ، چهره[ى انسانى]اش محو مى شود ، «مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا ؛ پيش از آن كه چهره هايى را محو كنيم» (ر .ك : تفسير اين آيه . گفتنى است كه محو شدن چهره را در اين جا مى توان به بى آبرويى نيز معنا كرد). " href="#" onclick = "return false;" > يادش نابود مى گردد و نامش در آتش ثبت مى شود.
عنه صلي الله عليه و آله : مَن طَلَبَ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ ، لَم يَكُن لَهُ فِي الآخِرَةِ مِن نَصيبٍ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هركس با كار آخرت در پىِ دنيا باشد ، او را در آخرت ، بهره اى نباشد.