احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

قالَ رَسُولُ اللهِ صلي الله عليه و آله: «اِنَّ البَيْتَ اِذا قُرِءَ فيهِ القُرْآنُ، حَضَرَتْهُ المَلائِكَةُ، وَتَنَكَّبَتْهُ الشَياطينُ، وَ اتَّسَعَ بِاَهْلِهِ، وَكَثُرَ خَيرُهُ، وَ قَلَّ شَرُّهُ. وَ اِنَّ البَيْتَ اِذا لَمْ يُقْرَأْ فيهِ القُرْآنُ، حَضَرَتْهُ الشَياطينُ، وَتَنَكَّبَتْهُ المَلائِكَةُ، وَ ضاقَ بِاَهْلِهِ، وَكَثُرَ شَرُّهُ، وَ قَلَّ خَيْرُهُ».

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خانه اى كه در آن قرآن خوانده شود فرشتگان وارد آن مى شوند، و شيطانها از آن دور مى شوند، و اهل آن در آسايش قرار مى گيرند و به خير و بركت آن خانه افزوده مى شود و از بديها و آفات آن خانه كاسته مى شود. و خانه اى كه در آن قرآن نخوانند، محلّ حضور شياطين و دورى فرشتگان مى شود و بر اهلش تنگ مى شود و شرّش بسيار و خيرش اندك خواهد شد.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: «اِقرؤُا الْقُرآنَ بِلُحُونِ الْعَرَبِ وَ اَصْواتِها».

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: قـرآن را با صـدا و آهنگ عـربى بخوانيد.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: «عَدَدُ دُرَجِ الْجَنِّةِ عَدَدُ آىِ الْقُرآنِ، فَاِذا دَخَلَ صاحِبُ الْقُرْآنِ الْجَنَّةَ قَيلَ لَهُ: اِقْرَأْ وَ ارْقَأْ لِكُّلِ آيَةٍ دَرَجَةٌ فَلا تَكُونُ فَوْقَ حافِظِ الْقُرْآنِ دَرَجَةً».

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: تعداد درجات بهشت به تعداد آيه هاى قرآن است، هنگامى كه اهل قرآن وارد بهشت شود به او گفته مى شود قرآن بخوان و بالا برو، براى هر آيه اى درجه اى است، بنابراين بالاترين درجه از آنِ حافظان قرآن است.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: «مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فى الْمُصْحَفِ، كُتِبَ لَهُ أَلْفا حَسَنَةٍ، وَ مَنْ قَرَأَهُ فى غَيْرِ الْمُصْحَفِ فَاَلْفُ حَسَنَةً».

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: كسى كه از رو قرآن بخواند، خدا براى او دوهزار حسنه مى نـويسد، و كسـى كه آنـرا از حـفظ بخـواند هـزار حسنه نوشـته مى شـود.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: «اِذا خَتَمَ الْقُرْآنَ، صَلّى عَلَيهِ عِنْدَ خَتْمِهِ سِتُّوُنَ اَلْفَ مَلَكٍ».

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: وقتـى كسى قرآن را ختم كند، در آن هنگام هزار فرشته بر او درود مى فـرستـند.

قالَ رَسُولُ اللهِ صلي الله عليه و آله: «اِذا قَرَأَ القارِئُ الْقُرْآنَ فَأَخْطَأَ اَوْلَحَنَ اَوْ كانَ اَعْجَميّاً كَتَبَهُ الْمَلَكُ كَما أُنزِلَ».

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: قـارى چنـانچه قـرآن را غلط يا اشتباه يا با لحن غير عربى بخواند فـرشته آنرا هـمانطور كه نازل شده (صحيح و كامل) مى نويـسد.

قالَ النَّبىُ صلي الله عليه و آله: «اَلا وَ مَنْ تَعلَّمَ القُرْآنَ ثُمَّ نَسِيَهُ مُتَّعَمِّداً لَقَى اللّهَ يَوْمَ الْقيامَةِ مَغْلوُلاً يُسَلِّطُ اللّهُ عَلَيْهِ بِكُلِّ آيَةٍ نَسِيَها حَيَّةً تَكُونُ قَرينَتُهُ اِلَى النّارِ اِلاّ اَنْ يُغْفَرَ لَهُ».

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: توجّه! توجّه! كسى كه قرآن را ياد بگيرد بعد بطور عمد (به خاطر سهل انگارى) فراموش كند روز قيامت دست و پا بسته خدا را ملاقات مى كند، و خدا در مقابل هر آيه اى كه فراموش كرده مارى بر او مسلّط مى كند كه تا آتش جهنّم همراه او خواهد بود مگر اينكه آمرزيده شود.

قيلَ لِلنَّبىِّ صلي الله عليه و آله: كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ قالَ: بِخَيْرٍ مِنْ قَوْمٍ لَمْ يَشْهَدُوا جَنازَةً، وَ لَم يَعُودُوا مَريضا.

به پيامبر اسلام گفته شد: چگونه شب را به صبح آوردى؟ فرمود: بخـير و خوشى از دست گروهى كه در تشييع جنازه اى شركت نكرده و به عـيادت بيـمارى نـرفته اند (در غـم و شـادى مـردم شـركت ندارند).

قالا (عمر و ابوبكر): يا رَسُولَ اللهِ كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ فَقالَ صلي الله عليه و آله: اَصْبَحْتُ أحْمَدُ اللّهَ.

آن دو به رسول خدا صلي الله عليه و آله گفتند: اى رسول خدا چگونه صبح كردى؟ فرمود: صبح كردم در حالى كه حمد و سپاس خدا را بجا مى آورم.

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله لِحارِثِ بْنِ مالِكٍ: كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ فَقال: اَصْبَحْتُ وَ اللّهِ يا رَسُولَ اللّهِ مِنَ الْمُؤْمِنينَ، فَقالَ: رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: لِكُلِّ مُؤْمِنٍ حَقيقَةٌ، فَما حَقيقَةُ اِيمانِكَ؟ قالَ: اَسْهَرْتُ لَيْلى، وَ اَنْفَقْتُ مالى، وَ عَرَفْتُ عَنِ الدُّنيا، وَ كَاَ نّى اَنْظُرُ اِلى عَرْشِ رَبّى ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ وَ قَدْ اَبْرَزَ لِلْحِسابِ، وَ كَاَنّى اَنْظُرُ اِلى اَهْلِ الْجَنَّةِ فِى الجَنَّةِ يَتَزاوَرُونَ، وَ كَاَنّى اَنْظُرُ اِلى اَهْلِ النّارِ يَتَعاوُونَ، فَقالَ رَسُولُ اللّه صلي الله عليه و آله: هذا عَبْدٌ قَد نَوَّرَ اللّهُ قَلْبَهُ، قَد اَبْصَرْتَ فَالْزِمْ. فَقالَ: يا رَسُولَ اللّهِ اُدْعُ اللّهَ لى بِالشَهادَةِ ، فَدَعالَهُ فَاستَشْهَدَ يَوْمَ الثامِنِ.

رسول خدا صلي الله عليه و آله به حارث بن مالك فرمود: چگونه صبح كردى؟ او گفت: اى رسول خدا به خدا قسم صبح كردم در حالى كه از مؤمنان هستم. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: براى هر مؤمن حقيقتى است، پس حقيقت ايمان تو چيست؟ حارث در پاسخ گفت: شبم را بيدارم، ثروتم را انفاق كردم، دنيا را طورى شناختم مثل اينكه به عرش پروردگار بزرگوارم نگاه مى كنم در حالى كه براى حساب ظاهر شده است، و گويا اهل بهشت را مى بينم كه همديگر را ديدار مى كنند، و گويا اهل دوزخ را مى بينم كه به سراغ هم رفته سركش مى كنند. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: اين شخص بنده اى است كه خدا دلش را روشن ساخته است، سپس به او فرمود: تو روشن و بينا شده اى پس ثابت باش. حارث گفت: اى رسول خدا براى من دعا كن تا شهـيد شـوم، پس پيامبر بـراى او دعا كرد و او روز هشـتم شـهيد شد.