پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از كيفر دادن جوانمرد چشم پوشى كنيد، مگر در حدّى از حدود خدا.
عنه صلى الله عليه و آله : اِدرؤوا الحُدودَ بالشُّبُهاتِ ، و أقِيلوا الكِرامَ عَثَراتِهِم إلاّ في حَدٍّ مِن حُدودِ اللّه ِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حدود و مجازات ها را با شبهات دور كنيد و لغزش هاى ارباب مروّت را ببخشيد، مگر در حدّى از حدود خدا.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گذشتن از لغزش هاى ارباب مروّت را غنيمت بشمريد.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله: لا يَمرَضُ مؤمنٌ و لا مؤمنةٌ و لا مسلمٌ و لا مسلمةٌ إلاّ حَطَّ اللّه ُ بهِ خَطيئتَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ مرد و زن مؤمن يا مرد و زن مسلمانى بيمار نمى شود، مگر اين كه خداوند به سبب آن بيمارى گناه او را پاك مى كند.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لاُِمِّ العَلاءِ لَمّا عادَها و هِي مَريضَةٌ ـ : يا اُمَّ العَلاءِ ، أبشِري ؛ فإنّ مَرَضَ المسلمِ يُذهِبُ اللّه ُ بهِ خَطاياهُ كما تُذهِبُ النّارُ خُبثَ الحَديدِ و الفِضَّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگام عيادت از امّ العلاء كه بيمار بود ـ فرمود : اى امّ العلاء! بشارت باد تو را؛ زيرا كه خداوند به واسطه بيمارى مسلمان، گناهان او را مى برد، همچنان كه آتش ناخالصى آهن و نقره را مى زدايد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گناهان شخص بيمار، همچون برگ درخت، مى ريزد.
عنه صلى الله عليه و آله : عَجِبتُ مِن المؤمنِ و جَزعِهِ مِن السُّقمِ ! و لَو يَعلَمُ ما لَهُ في السُّقمِ مِن الثَّوابِ لأَحَبَّ أنْ لا يَزالَ سَقيما حتّى يَلقى رَبَّهُ عَزَّ و جلَّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از مؤمن و بيتابىِ او از بيمارى تعجّب مى كنم. اگر مى دانست كه چه ثوابى در بيمارى هست، بى گمان دوست مى داشت پيوسته بيمار باشد تا آن گاه كه پروردگار خود عزّ و جلّ را ديدار كند.
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا رَفَعَ رأسَهُ إلَى السَّماءِ فتَبسَّمَ و قد سُئلَ عَن ذلكَ ـ : نَعَم، عَجِبتُ لِمَلَكَينِ هَبَطا مِن السَّماءِ إلَى الأرضِ يَلتَمِسانِ عَبدا مؤمنا صالِحا في مُصَلّىً كانَ يُصَلّي فيهِ لِيَكتُبا لَهُ عَمَلَهُ في يَومِهِ و لَيلَتِهِ فلَم يَجِداهُ في مُصَلاّهُ ، فَعَرَجا إلَى السَّماءِ فقالا : ربَّنا، عَبدُكَ المؤمنُ فُلانٌ التَمَسناهُ في مُصَلاّهُ لنَكتُبَ لَهُ عَمَلَهُ ليَومِهِ و لَيلَتِهِ فلَم نُصِبْهُ فوَجَدناهُ في حِبالِكَ ! فقالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : اكتُبا لِعَبدي مِثلَ ما كانَ يَعمَلُهُ في صِحَّتِهِ من الخَيرِ في يَومِهِ و لَيلَتِهِ ما دامَ في حِبالي ؛ فإنّ علَيَّ أن أكتُبَ لَهُ أجرَ ما كانَ يَعمَلُهُ في صِحَّتِهِ إذا حَبَستُهُ عَنهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ آنگاه كه سر به آسمان برداشت و لبخندى زد و علّتش را پرسيدند ـ فرمود : آرى، از دو فرشته اى تعجّب كردم كه از آسمان به زمين فرود آمدند و به سراغ بنده مؤمن درستكارى در جايگاه نمازش رفتند تا عمل روز و شب او را بنويسند. امّا وى را در نمازگاهش نيافتند. پس به آسمان رفتند و عرض كردند: اى پروردگار ما! به سراغ فلان بنده مؤمنت در مصلايش رفتيم تا عمل شبانه روز او را بنويسيم، اما پيدايش نكرديم، بلكه او را در دام [بيمارى] تو يافتيم؟ خداوند عزّ و جلّ فرمود: براى بنده من، تا زمانى كه در دام من است، مانند خير و ثوابى را بنويسيد كه در زمان سلامتيش شب و روز انجام مى داد ؛ زيرا بر من است كه وقتى سلامتى را از او باز مى گيرم، اجر كارى را كه در زمان تندرستى اش مى كرده است، برايش بنويسم.
عنه صلى الله عليه و آله : إنّ العَبدَ إذا كانَ على طَريقَةٍ حَسَنَةٍ مِن العِبادَةِ ثُمّ مَرِضَ قيلَ للمَلَكِ المُوَكَّلِ بهِ : اكتُبْ لَهُ مِثلَ عَملِهِ إذا كانَ طَليقا حتّى اُطلِقَهُ أو أكفِتَهُ . إلَيَّ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده هرگاه در راه نيكويى از عبادت سير كند و آن گاه بيمار شود به فرشته گمارده شده بر او گفته مى شود: همانند عملى را كه در هنگام آزاديش [از قيد و زندان بيمارى ]مى كرد، برايش بنويس تا آن گاه كه او را آزاد كنم يا به خودم ملحق سازم.
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مِن كُنوزِ البِرِّ : كِتمانُ المَصائبِ ، و الأمراضِ ، و الصَّدَقَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از گنج هاى نيكى، پنهان داشتن مصيبت ها و بيمارى ها و صدقه است.