الف ـ ريشه هر خطا

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيادوستى ، ريشه هر خطايى است.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيادوستى ، ريشه هر خطا، و كليد هر گناه، و سبب بى حاصل شدن هر كار نيكى است.

امام على عليه السلام : اى مردم! از دنيادوستى بپرهيزيد كه ريشه هر خطا، و درِ هر بلا، و جفت هر فتنه، و فراخواننده هر مصيبتى است.

امام على عليه السلام : هان! دنيادوستى ، ريشه هر خطا، و درِ هر بلا، و مجمع هر فتنه، و باعث هر سوء ظنّى است.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از برترين اعمال در نزد خداوندـ : بعد از شناخت خداوند و شناخت پيامبر او صلي الله عليه و آله ، هيچ عملى برتر از نفرت از دنيا نيست، و براى آن ، شاخه هاى بسيارى است ، چنان كه گناهان نيز شاخه هايى دارند و نخستين چيزى كه خدا با آن نافرمانى شد ، تكبّر بود و آن ، نافرمانى شيطان بود ، آن گاه كه سرپيچى و گردن فرازى كرد و از كافران شد. و [دوم ، [آزمندى بود و آن ، نافرمانى آدم و حوّا بود ، آن گاه كه خداوند به آن دو فرمود: «از هر چه مى خواهيد ، بخوريد ؛ ولى به اين درخت ، نزديك مشويد كه از ستمكاران خواهيد بود» ؛ امّا آن دو [از سر آزمندى ، [چيزى را برداشتند كه بدان نيازى نداشتند، و اين خصلت به نسل آنها راه يافت تا روز قيامت. از همين رو ، آدميزاد ، به بيشتر آنچه مى طلبد ، نيازى ندارد. و [سوم ،] حسد بود و آن ، نافرمانى پسر آدم بود ، آن گاه كه به برادرش حسادت ورزيد و او را كشت.
و از اين خصلت ها ، زن دوستى، دنيادوستى، رياست خواهى، راحت طلبى، شهوت كلام، حبّ جاه و ثروت ، نشئت گرفت. پس، هفت خصلت شدند كه همگى در دنيادوستى گرد آمده اند. از اين رو، پيغمبران و دانشمندان ـ كه اين نكته را شناخته اند ـ گفته اند: دنيادوستى ، منشأ هر گناهى است.

امام صادق عليه السلام : ريشه هر خطايى، دنيادوستى است.

الكافى ـ به نقل از على بن اسباط ، از ائمّه عليهم السلام ـ : از جمله اندرزهاى خداوندبه عيسى عليه السلام اين بود: «... بدان كه اساس هر خطا و گناهى ، دنيادوستى است. پس، آن را دوست مدار كه من نيز دوستش نمى دارم».

عيسى عليه السلام ـ در اندرزهايش ـ : به حق به شما مى گويم: كسى كه وارد نهر آب شود ، جامه اش تر مى شود ، هرچند بكوشد كه آب به آن نرسد. اين چنين ، هر كه دنيا را دوست بدارد ، از خطاها نمى رهد.