فصل يكم : برحذر داشتن از دشمنى با اهل بيت عليهم السلام

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : امامانِ پس از من، دوازده نفرند كه نُه تن آنان از صلب حسين مى باشند و نهمين آنان قائمشان است. پس خوشا به حال كسى كه آنان را دوست بدارد و بدا به حال كسى كه ايشان را دشمن بدارد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : امامانِ پس از من، به تعداد نقيبان بنى اسرائيلند كه دوازده نفر بودند ـ حضرت سپس دست خود را بر پشت حسين عليه السلام نهاد و فرمود: ـ از پشت اين، نُه امام پاك پا به عرصه هستى مى گذارند كه نهمين نفر، مهدى آنان است، او زمين را از عدل و داد پر مى كند همان گونه كه از جور و ستم پر شده است. پس، واى بر كسانى كه آنان را دشمن بدارند.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اگر بنده اى هزار سال در ميان صفا و مروه، خدا را عبادت كند و هزار سال ديگر و هزار سال ديگر، اما محبّت ما را نداشته باشد، خداوند او را در آتش دوزخ سرنگون سازد. حضرت سپس اين آيه را تلاوت كرد: «بگو: من براى آن (رسالت) از شما مزدى نمى خواهم، مگر دوست داشتن خويشاوندان را».

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اگر بنده اى هزار سال خدا را عبادت كند وسپس چون قوچ قربانى شود، اما با بغض نسبت به ما اهل بيت، نزد خداوند آيد، خدا عملش را به خودش برمى گرداند.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند نفرت دارد از كسى كه از روى سيرى چيزى بخورد و از كسى كه از طاعت پروردگارش غافل گردد و از كسى كه سنّت پيامبر او را فرو گذارد و از كسى كه پيمان او را بشكند و از كسى كه عترت پيامبر او را دشمن دارد و از كسى كه همسايگانش را بيازارد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : ما را دشمن ندارد مگر كسى كه ناپاكزاده باشد.

امام على عليه السلام: بدترين كورى، كورى كسى است كه از ديدن برترى ما كور باشد و بى آن كه از ما نسبت به او خطايى سر زده باشد، در برابرمان به دشمنى برخيزد، جز اين كه [تنها گناه ما اين است كه] ما او را به سوى حقّ فرا خوانده ايم و ديگران وى را به سوى فتنه و دنيا و او فتنه و دنيا را برگزيد و پرچم بيزارى و دشمنى در برابر ما برافراشت.

امام على عليه السلام: هيچ بنده اى نيست، مگر اين كه براى او چهل پرده كشيده شده است، تا اين كه چهل گناه كبيره مرتكب شود. و چون چهل كبيره مرتكب شود، پرده ها از او برداشته شود. پس خداوند به آن [فرشته]ها وحى فرمايد كه بنده ام را با بالهاى خود بپوشانيد و فرشتگان با بالهايشان او را بپوشانند. سپس هيچ كار زشتى نباشد، مگر اين كه آن را انجام دهد، تا جايى كه به واسطه كردار زشت خود بر مردم فخر فروشد. آن گاه فرشتگان گويند: پروردگارا، اين بنده تو هر كار زشتى را مرتكب مى شود و ما از آن چه او مى كند، خجالت مى كشيم. پس خداوند عز و جل به آنها وحى فرمايد كه بالهاى خود را از روى او برداريد و چون كارش بدين جا كشد، دشمنى با ما اهل بيت را در پيش گيرد و در اين هنگام است كه پرده او در آسمان و زمين دريده شود و فرشتگان گويند: پروردگارا! اين بنده تو بى پرده شده است. خداوند عز و جل به آنان وحى فرمايد كه: اگر خدا به او نيازى (و توجهى) داشت به شما دستور نمى داد كه بالهاى خود را از او برداريد.

جميل بن ميسّر از پدرش نخعى: حضرت صادق عليه السلام به من فرمود: اى ميسّر، حرمت كدام يك از شهرها بيشتر است؟ ميسّر مى گويد: هيچ يك از ما پاسخى نداشت كه بگويد تا اين كه خود حضرت جواب سؤالش را داد و فرمود: مكّه. سپس فرمود: حرمت كدام نقطه مكه بيشتر است؟ ميسر گويد: اين بار نيز هيچ يك از ما پاسخى نداشت كه بگويد و آن حضرت خود جواب داد: فاصله ميان ركن تا حجر. به خدا سوگند اگر بنده اى هزار سال خدا را عبادت كند، چندان كه از پيرى و فرتوتى، رگ گردنش قطع شود و با اين حال با دشمنى نسبت به ما اهل بيت بر خدا درآيد، خداوند عملش را به او برگرداند.