بهشت

حديفة: ديدم رسول خدا صلي الله عليه و آله دست حسين بن على را گرفت و فرمود: اى مردم! جد حسين نزد خداوند، گرامى تر از جد يوسف بن يعقوب است. حسين، اهل بهشت است و پدر او، اهل بهشت است و مادرش، اهل بهشت است و برادرش، اهل بهشت است و دوستدار آنان، اهل بهشت است و دوستدار دوستدار آنان، نيز اهل بهشت است.

امام صادق عليه السلام: رسول خدا صلي الله عليه و آله در سفرى از مركب خود پياده شد و پنج سجده به جاى آورد. چون بر مركب نشست، يكى از اصحابش عرض كرد: اى رسول خدا، ما كارى از شما ديديم كه قبلاً نكرده بوديد! حضرت فرمود: آرى، جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و بشارتم داد كه على، اهل بهشت است و من به شكرانه آن در پيشگاه خداى متعال سجده كردم. چون سر برداشتم گفت: فاطمه هم اهل بهشت است و من به شكرانه آن نيز خداى متعال را سجده كردم. چون سربرداشتم گفت: حسن و حسين، سرور جوانان بهشتى اند و من باز به شكرانه آن خداى متعال را سجده كردم، چون سربرداشتم گفت: دوستدار آنان نيز اهل بهشت است و من براى خداى متعال، سجده شكر به جاى آوردم. چون سربرداشتم گفت: و هركس دوستدار ايشان را دوست بدارد، او نيز اهل بهشت است و من باز به شكرانه آن، در پيشگاه خداى متعال سجده كردم.

جابربن عبداللّه انصارى: ما در مسجد رسول خدا، در مدينه، نزد آن حضرت بوديم كه يكى از صحابه، سخن از بهشت به ميان آورد. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: خداوند بيرقى از نور دارد كه دسته اش از زبرجد است. خداوند متعال دو هزار سال پيش از آن كه آسمان را بيافريند، اين بيرق را آفريد و بر آن نوشته شده است: معبودى جز اللّه نيست، محمّد فرستاده خداست و آل محمّد بهترين مردمند و تو اى على، گرامى ترين خلق هستى.
در اين هنگام على عليه السلام گفت: سپاس و ستايش خداى را كه ما را بدين رهنمون شد. و به واسطه تو ما را كرامت و شرافت بخشيد. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: اى على، آيا نمى دانى كه هركس ما را دوست بدارد و دوستى ما را به دل گيرد، خداوند متعال او را با ما سكونت مى دهد. و اين آيه را تلاوت فرمود: «در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانا».

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : اى على، هركس فرزندان تو را دوست بدارد، تو را دوست داشته است وهركس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هركس مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است و هركس خدا را دوست بدارد، خداوند او را به بهشت برد. و هركس فرزندان تو را دشمن بدارد، تو را دشمن داشته است و هركس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است وهركس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است و هركس خدا را دشمن بدارد، بر خداوند سزاوار است كه او را به دوزخ برد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هركس ما را در دل دوست بدارد و با دست و زبانش ياريمان رساند، من و او در عليّين خواهيم بود وهركس ما را در دل دوست بدارد وبا زبانش ياريمان رساند، اما با دست خود ما را يارى نرساند در درجه پايين تر آن خواهدبود وهركس ما را در دل دوست بدارد، اما دست و زبانش را از ما دريغ كند، در درجه فروتر قرار خواهد گرفت.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بهشت، سه درجه دارد و دوزخ سه دَرَك [درجه نزولى يا طبقه زيرين]، بالاترين درجه بهشت براى كسى است كه در دل ما را دوست بدارد و با زبان و دستش ياريمان كند؛ در درجه دوم كسى جاى مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در درجه سوم كسى قرار مى گيرد كه در دل ما را دوست بدارد.

امام على عليه السلام: هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند و در كنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما همدرجه خواهد بود و هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش ياريمان رساند، ولى در كنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پايين تر از آن قرار خواهد گرفت و هر كه در دل ما را دوست بدارد، اما با زبان و دست خود ياريمان نرساند، او نيز در بهشت خواهد بود.

روايت مى شود كه امام سجّاد عليه السلام بيمار شد. جماعتى از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله به عيادت آن حضرت آمدند و عرض كردند: فدايت شويم، يابن رسول اللّه ، حالتان چگونه است؟ فرمود: بحمداللّه خوبم. شما در چه حاليد؟ عرض كردند: به خدا قسم يابن رسول اللّه كه همگى دوستدار و علاقه مند شما هستيم. حضرت فرمود: هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند در روز قيامت كه سايه اى جز سايه او نيست، وى را در سايه اى پايدار جاى دهد و هركس ما را به خاطر پاداش ما دوست بدارد، خداوند از جانب ما به او بهشت را پاداش خواهد داد و هركس ما را به خاطر مقصودى دنيايى دوست بدارد، خداوند روزى او را از جايى كه گمانش را نمى برد، برساند.

يونس: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: علاقه مندى من به شما و شناختى كه خداوند درباره حقّ شما به من داده، مرا خوشتر از ملك سراسر دنياست، پس آثار خشم را در چهره امام مشاهده كردم. حضرت سپس فرمود: اى يونس، مقايسه اى نادرست كردى. دنيا و آن چه در آن است چيست؟ آيا آن چيزى جز سير شدن شكمى و پوشاندن عورتى است؟ در حالى كه تو با دوستدارى ما، به زندگى جاويد دست مى يابى.