رهايى از آتش دوزخ

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در بيان فضيلت و مقام فاطمه عليهاالسلام در روز قيامت ـ : خداوند عز و جلبه او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا كنم و از من تمنّا كن تا راضيت گردانم. پس، فاطمه گويد: خداى من، تو خود آرزويى و فوق آرزو هستى، از تو مى خواهم كه دوستدار من و دوستدار عترتم را به آتش، عذاب نكنى. خداوند به او وحى مى فرمايد كه: اى فاطمه! به عزت و جلال و عظمت مقامم سوگند كه من دو هزار سال پيش از آن كه آسمانها و زمين را بيافرينم، به خود سوگند خورده ام كه دوستداران تو و دوستداران عترتت را به آتش، عذاب نكنم.

بلال بن حمامه: روزى رسول خدا صلي الله عليه و آله خندان وشادان به سوى ما آمد، عبدالرحمان بن عوف عرض كرد: اى رسول خدا! براى چه مى خنديد؟ فرمود: بشارتى ازجانب پروردگارم به من رسيد، هنگامى كه خدا خواست فاطمه را به همسرى على در آورد به فرشته اى دستور داد درخت طوبى را تكان دهد و او آن را تكان داد واوراق مكتوبى پراكنده شدند. خداوند فرشتگانى را ايجاد كرد كه آنها را جمع كردند. پس چون قيامت شود آن فرشتگان در ميان خلايق بگردند و هريك از دوستداران مخلص ما اهل بيت را ببينند، يكى از آن نوشته ها را به او دهند كه در آن نوشته شده است: اين امان نامه اى از آتش است، از جانب برادرم و پسر عمويم و دخترم، براى رهايى مردان و زنانى از امّتم از آتش دوزخ.

امام صادق عليه السلام: به خدا سوگند، هر بنده اى كه خدا و رسولش را دوست داشته و ولايت ائمّه عليهم السلامرا پذيرفته باشد و از دنيا برود، آتش دوزخ به او نمى رسد.