نماز شب اهل بيت

ابن عبّاس: پيامبر صلي الله عليه و آله ، عبادت شبانه را ياد كرد و دو چشمش پر از اشك شد و اين آيه را تلاوت كرد: «از بستر خواب پهلو تهى مى كنند».

عبداللّه بن عبّاس: شبى نزد پيامبر صلي الله عليه و آله ماندم، پس چون از خواب بيدار شد، ظرف آبش را آورده و مسواكش را برداشت و مسواك كرد و اين آيه را تلاوت فرمود: «همانا در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و شد شب و روز، بى گمان نشانه هايى است براى خردمندان» تا تقريباً، يا كاملاً، سوره را به پايان بُرد، سپس وضو ساخت و به مصلاّى خود آمد و دو ركعت نماز گزارْد، آن گاه به بسترش بازگشت و آن قدر كه خدا خواست آرميد، سپس از خواب بيدار شد و همچون گذشته، همان كرد، آن گاه به بسترش بازگشت و خوابيد، سپس بيدار شد و باز همان كارها را كرد، آن گاه به بسترش بازگشت و خوابيد و در پى آن بيدار شد و همان كرد كه پيشتر. او هر بار مسواك مى كرد و دو ركعت نماز مى گزارْد و سپس [در پايان] وتر به جاى مى آورد.

امام صادق عليه السلام ـ در ذكر نماز پيامبر صلي الله عليه و آله ـ : حضرت صلي الله عليه و آله ، ظرف آبى مى آورد و روى آن را مى پوشاند و بالاى سر خود مى گذاشت و مسواكش را زير بسترش مى نهاد و قدرى مى آرميد، سپس بيدار مى شد و مى نشست و در پى آن ديده در آسمان مى گردانْد و اين آيه را تلاوت مى فرمود «اِنَّ فِى خَلْقِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَاخْتِلافِ الَّليْلِ وَالنَّهارِ» ، آن گاه دندانهايش را مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و چهار ركعت نماز مى گزارْد كه هر ركوعش، به قدر قيامش بود و هر سجودش، به قدر ركوعش. ركوع او، آن قدر طول مى كشيد كه گفته مى شد كى قامت راست مى كند؟! و سجده اش آن قدر طولانى مى گشت كه گفته مى شد كى سر از سجده برمى دارد؟! او سپس به بسترش باز مى گشت و قدرى مى آرميد، آن گاه بيدار مى شد و مى نشست و آياتى از سوره آل عمران را قرائت مى كرد و ديده در آسمان مى گرداند، سپس مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و همانند دفعه قبل چهار ركعت نماز مى گزارد، آن گاه به بستر برمى گشت و مقدارى مى خوابيد. سپس بيدار مى شد و مى نشست و آيات آل عمران را تلاوت مى كرد و به اطراف آسمان مى نگريست و آن گاه مسواك مى زد و وضو مى گرفت و به مسجد مى رفت و وتر به جاى مى آورْد و دو ركعت نماز مى گزارْد و آن گاه براى نماز (صبح) بيرون مى رفت.

امام على عليه السلام: از هنگامى كه اين سخن پيامبر صلي الله عليه و آله را شنيدم: «نماز شب، نور است» ديگر آن را ترك نكردم. ابن كوّاء گفت: حتّى در شب هرير، امام عليه السلامفرمود: حتّى در شب هرير.

صدوق در فقيه: على بن الحسين عليه السلام سرور عابدان در وتر در سحرگاهان سيصد بار مى فرمود: العفو، العفو.

ابراهيم بن عبّاس: امام رضا عليه السلام شب، كم مى خوابيد و بيشتر بيدار بود.

روايت شده كه امام هادى عليه السلام شب رو به قبله مى نشست و ساعتى نمى آرميد، بر او جبّه اى از پشم بود و سجّاده اش بر حصير قرار داشت.