سعد بن ابى وقّاص

سعيد بن جبير به نقل از ابن عبّاس: همراه معاويه بودم ـ در حالى كه او در منطقه ذو طوى فرود آمده بود ـ. سعد بن ابى وقّاص نزد او آمد و سلام كرد. معاويه گفت: اى اهل شام! اين سعد بن ابى وقّاص است كه دوست على است. او [ابن عباس] مى گويد: پس مردم سر خود را به زير افكندند و به على عليه السلامدشنام دادند و سعد گريست. معاويه به او گفت: چه چيز تو را به گريه واداشت؟ گفت: و چرا نگريم براى مردى از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله كه نزد تو بدو دشنام داده مى شود و من هم نمى توانم كارى بكنم؟! در على خصلتهايى هست كه اگر يكى از آنها در من مى بود براى من از دنيا و هر آن چه در آن است محبوبتر بود. تا آن كه گفت: پنجم: اين آيه نازل شد: «اِنّما يُريدُ اللّه ُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ البيتِ ويُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً» و پيامبر صلي الله عليه و آله على، حسن، حسين و فاطمه را فرا خواند و فرمود: خدايا! اينان خاندان من هستند، پس هر گونه پليدى را از آنها دور كن و كاملاً پاكشان گردان.

عامر بن سعد بن ابى وقّاص به نقل از پدرش: معاوية بن ابى سفيان سعد را به امارت برگزيد. معاويه به سعد گفت: چه چيز مانع از آن مى شود كه به ابوتراب دشنام دهى؟ سعد گفت: هان، تا وقتى كه سه خصلت را كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله گفت به خاطر مى آورم هرگز على را دشنام نخواهم داد، خصلتهايى كه اگر يكى از آنها در من مى بود از اشتران سرخ موى (كنايه از همه خوبيها و نعمتهاى دنيا) براى من محبوبتر مى بود... و چون اين آيه نازل شد: «قُلْ تَعالَوا نَدْعُ اَبناءَنا و اَبْناءَكم...» پيامبر خدا صلي الله عليه و آله على، فاطمه، حسن و حسين را فرا خواند و فرمود: خدايا! اينان خاندان من هستند.