پرداخت بدهى تنگ دست به عهده حكمران است

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما مِن غَريمٍ ذَهَبَ بِغَريمِهِ إلى والٍ مِن وُلاةِ المُسلِمينَ ، و استَبانَ لِلوالِي عُسرَتُهُ إلاّ بَرئَ هذا المُعسِرُ مِن دَينِهِ ، و صارَ دَينُهُ على والِي المُسلِمينَ فِيما في يَدَيهِ مِن أموالِ المُسلِمينِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ طلبكارى نيست كه بدهكار خود را نزد حكمرانى از حكمرانان مسلمانان ببرد و تنگدستىِ بدهكار بر حكمران معلوم شود، مگر آنكه بدهكارى از دوش اين بدهكار برداشته شده ، به گردن حكمران افتد و او بايد آن را از اموال مسلمانان كه در اختيار دارد بپردازد.

نمایش منبع

الإمام الصادق صلى الله عليه و آله : مَن كانَ لَهُ على رجُلٍ مالٌ أخَذَهُ و لَم يُنفِقهُ في إسرافٍ أو في مَعصيَةٍ ، فعَسُرَ علَيهِ أن يَقضِيَهُ ، فعلى مَن لَهُ المالُ أن يَنظُرَهُ حتّى يَرزُقَهُ اللّه ُ فيَقْضِيَهُ، و إنْ كانَ الإمامُ العادِلُ قائما فعَلَيهِ أن يَقضِيَ عَنهُ دَينَهُ ؛ لِقَولِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن تَرَكَ مالاً فلِوَرَثَتِهِ ، و مَن تَرَكَ دَينا أو ضَياعا فعلَى الإمامِ ما ضَمِنَهُ الرَّسولُ . .

امام صادق صلى الله عليه و آله : اگر كسى از مردى مالى طلبكار باشد و بدهكار آن مال را در اسراف يا در معصيت خرج نكرده باشد و بازپرداخت آن برايش دشوار باشد، طلبكار بايد او را مهلت دهد تا خداوند گشايشى در كارش پديد آورد و بتواند قرضش را ادا كند و اگر امام عادل بر سر كار بود، بايد بدهى او را بپردازد؛ زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس مالى از خود بر جاى گذارد، آن مال از آنِ وارثان اوست و هر كس بدهى يا نانخورى به جاى گذارد، امام بايد آنچه را پيامبر ضمانت كرده و به عهده گرفته است، بپردازد.

نمایش منبع

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : مَن طَلبَ هذا الرِّزقَ مِن حِلِّهِ لِيَعودَ بهِ على نَفسِهِ و عِيالِهِ ، كانَ كالمُجاهِدِ في سَبيلِ اللّه ِ ، فإن غُلِبَ علَيهِ فلْيَستَدِنْ علَى اللّه ِ و على رَسولِهِ صلى الله عليه و آله ما يَقوتُ بهِ عِيالَهُ ، فإن ماتَ و لَم يَقضِهِ كانَ علَى الإمامِ قَضاؤهُ ، فإن لَم يَقضِهِ كانَ علَيهِ وِزرُهُ .

امام كاظم عليه السلام : هر كس اين روزى را از راه حلال بطلبد تا آن را خرج خود و خانواده اش كند، مانند مجاهدِ در راه خداست. پس، اگر در پيكارِ زندگى مغلوب شد، به ضمانت خدا و رسول او، وام بگيرد و خوراك خانواده اش را تأمين كند و اگر پيش از آنكه بدهى خود را بپردازد از دنيا برود، امام (حاكم مسلمانان) موظّف است آن را پرداخت كند و اگر پرداخت نكند، گناهش به گردن اوست.

نمایش منبع