توفيق

امام على عليه السلام : توفيق، عنايت خداوند رحمان است.

امام على عليه السلام : توفيق، نخستين نعمت است.

امام على عليه السلام : توفيق، كشاننده به سوى پاكى و صلاح است.

امام على عليه السلام : توفيق، با ارزشترين دو نصيب است.

امام على عليه السلام : توفيق، رأس كاميابى است.

امام على عليه السلام : توفيق، اساس خوشبختى است.

امام على عليه السلام : با توفيق، سعادت باشد.

امام على عليه السلام : توفيق، كليد نرمش (مدارا) است.

امام على عليه السلام : هر كه توفيق يارَش شود، عمل نيكو انجام دهد.

امام على عليه السلام : هر كه توفيق مَدَدش نكند، به حق رو نياورد.

امام على عليه السلام : چگونه از عبادت بهره مند شود كسى كه توفيق ياريش نكرده است!

امام على عليه السلام : هيچ كوششى بدون توفيق سود نمى بخشد.

امام على عليه السلام : بهترين كوشش، آن است كه با توفيق قرين شود.

امام على عليه السلام : هيچ دانشى بى توفيق سود نبخشد.

امام على عليه السلام : هيچ نعمتى برتر از توفيق نيست.

امام على عليه السلام : هيچ رهبرى چون توفيق نيست.

امام على عليه السلام : خداوند سبحان براى خوبى اهلى قرار داده و براى حق تكيه گاه هايى و براى طاعت نگه دارنده هايى و براى شما در هر طاعتى از جانب خداوند سبحان مَدَدى است كه زبان ها را گويا و دل ها را استوار مى سازد و همين خود براى كفايت خواه كفايت كننده اى است و براى شفا جو، شفايى.

امام على عليه السلام : اى بندگان خدا! از خداوند يقين مسألت كنيد؛ زيرا يقين رأس دين است··· و از او توفيق طلب كنيد؛ زيرا كه توفيق بنيادى استوار است.

امام على عليه السلام : هرگاه خداوند خوبى بنده اى را بخواهد به او توفيق مى دهد تا عمرش را در بهترين كارهايش سپرى كند و شتافتن در طاعت او، پيش از فرا رسيدن مرگ را روزيش گرداند .

امام على عليه السلام : خداوند سبحان به هيچ چيزى فرمان نداد، مگر اينكه در آن كار [بنده را ]كمك كرد.

امام على عليه السلام : خداوند را براى توفيقى كه به انجام طاعت و ترك معصيت داده است مى ستاييم.

امام على عليه السلام ـ در سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام در اجتناب از شبهات ـ فرمود : و پيش از آنكه در اين باره بينديشى، نخست از خداى خود استعانت خواه و از او توفيق بطلب و هر شائبه اى را كه به شبهه ات اندازد يا به گمراهيت كشاند، رها كن.

امام على عليه السلام ـ در پايان فرمان خود به مالك اشتر ـ نوشت : خداوند را به گستردگى رحمتش و قدرت بى منتهايش بر برآوردن هر خواهشى سوگند مى دهم و از او مسألت مى كنم، مرا و تو را در آنچه مورد رضايت اوست توفيق دهد تا هم نزد او و هم نزد خلقش عذرمان روشن باشد.

امام على عليه السلام ـ در پايان نامه خود به قُثم بن عباس ـ نوشت: خداوند ما و شما را در انجام آن چيزهايى كه دوست دارد، توفيق عطا فرمايد.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ : بار خدايا! زبانم را به هدايت گويا كن و به من تقوا الهام فرما و به آن كار كه پاكتر و بالنده تر است توفيقم ده و در راهى كه [نزد تو ]پسنديده تر است به كارم گير.

امام زين العابدين و امام باقر عليهما السلام ـ در هر روز ماه رمضان با اين دعا ـ مى گفتند: بار خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا توفيق ده تا در شب قدر بهترين حالتى را كه دوست دارى هر يك از دوستان تو داشته باشند و بيش از هر حالى مورد رضايت توست، داشته باشم.

امام باقر عليه السلام : نعمتى چون عافيت نيست، و عافيتى چون يارىِ توفيق.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از معناى جمله «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه » ـ فرمود : معنايش اين است كه ما حول و قدرت روى گرداندن از معصيت خدا نداريم، مگر به يارى خدا، و قوّت و توانايى بر طاعت خدا نداريم، مگر با توفيق خداوند عزّ و جلّ.

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله جز با توفيق [خداوند ]ندانست كه جبرئيل از جانب خداوند عزّ و جلّ آمده است.

امام كاظم عليه السلام : ايّوب پيامبر صلى الله عليه و آله گفت: پروردگارا! من هرگز چيزى دنيوى از تو نخواستم ـ و حالت عجب و غرور به او دست داد ـ در اين هنگام قطعه اى ابر به طرف او آمد و ندايش داد كه: اى ايّوب! چه كسى توفيق اين كار را به تو داد؟ [ايّوب خطاب به خداوند ]عرض كرد: تو اى پروردگار من.

بحار الأنوار: مردى از امام كاظم عليه السلام پرسيد: آيا نه اين است كه من نسبت به آنچه مكلّف شده ام استطاعت دارم؟ حضرت فرمود : از نظر تو استطاعت چيست؟ عرض كرد: توانايى بر كار. فرمود: البته به تو توانايى داده شده اگر مَدَد داده شده باشى. مرد عرض كرد: مدد چيست؟ فرمود: توفيق. عرض كرد: توفيق دادن براى چه؟ فرمود: اگر توفيق داده شده باشى عمل مى كنى [و گر نه ]ممكن است كافر از تو قويتر و تواناتر باشد، اما چون توفيق به او داده نمى شود عمل نمى كند
پس حضرت فرمود: به من بگو: چه كسى توانايى را در تو آفريده است؟ مرد عرض كرد: خداوند تبارك و تعالى. عالم عليه السلام سپس فرمود: آيا بدون كمك خداوند تبارك و تعالى، تو مى توانى با اين نيرو و توانايى نسبت به خودت دفع ضرر و جلب منفعت كنى؟ عرض كرد: نه. حضرت فرمود: پس، چرا چيزى را كه در توان و اختيار تو نيست به خودت نسبت مى دهى؟ سپس فرمود: به ياد آر گفته آن عبد صالح را كه گفت: «و توفيق من جز به [كمك] خدا نيست».