نوح عليه السلام

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين پيامبرِ مرسَل نوح است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين پيامبران، آدم است و سپس نوح و ميان آن دو، ده پدر فاصله بود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند نوح را در چهل سالگى مبعوث كرد و او نهصد و پنجاه سال قوم خود را دعوت مى كرد و بعد از توفان شصت سال زنده ماند تا آنكه تعداد مردم زياد و فراوان شد.

الدرّ المنثور ـ به نقل از ابو اُمامه باهلى ـ : مردى عرض كرد : اى رسول خدا! آيا آدم پيامبر بود؟ فرمود : آرى، پيامبرى بود كه خداوند با او سخن گفت : عرض كرد : ميان او و نوح چقدر فاصله بوده است؟ فرمود : ده قرن يا نسل. عرض كرد : ميان نوح و ابراهيم چقدر؟ فرمود : ده قرن يا نسل. عرض كرد : اى رسول خدا! پيامبران چه تعداد بودند؟ فرمود : يكصد و بيست و چهار هزار. عرض كرد : اى رسول خدا! از آن ميان چند نفر مرسل بودند؟ فرمود : خيلى زياد، سيصد و پانزده نفر.

امام باقر عليه السلام : شريعت (آيين) نوح اين بود كه خداوند به يگانگى و اخلاص و شريك نداشتن پرستش شود و اين همان فطرتى است كه مردم بر آن سرشته شده اند. و از نوح عليه السلام و پيامبران پيمان گرفت كه خدا را بپرستند و چيزى شريك او نگردانند و او را به نماز و امر (به معروف) و نهى (از منكر) و حرام و حلال مكلّف و مأمور كرد و احكام حدود و ارث را بر او فرض نكرد. اين شريعت نوح بود.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و با او جز اندكى ايمان نياوردند» ـ فرمود : آنها هشت نفر بودند.

امام باقر عليه السلام : ميان آدم و نوح عليهما السلام ده پدر فاصله بود كه همگى پيامبر خدا بودند.

امام باقر عليه السلام : هنگامى كه نوح عليه السلام هسته [خرما ]را مى كاشت، قومش بر او گذشتند و شروع به خنديدن و تمسخر او كردند و مى گفتند : كارش به درختكارى كشيده است! تا آنكه درخت بزرگ شد و به نخلى ستبر و بلند تبديل گشت و نوح آن را بريد و تراشيد. قومش گفتند : كارش به نجّارى كشيده است! نوح الوارهاى نخل را با هم تركيب كرد و كشتى اى ساخت. باز قومش بر او گذشتند و شروع به خنديدن و تمسخر او كردند و مى گفتند : كارش به كشتيرانى در يك دشت انجاميده است! تا آنكه نوح كار ساختن كشتى را به پايان برد.

امام صادق عليه السلام : نوح عليه السلام دو هزار و پانصد سال زندگى كرد كه هشتصد و پنجاه سالش را پيش از مبعوث شدنِ به نبوّت سپرى كرد و نُهصد و پنجاه سال را به دعوت قوم خود گذراند و دويست سال را به كار ساختن كشتى مشغول بود و پانصد سال را بعد از فرود آمدن از كشتى و فروكش كردن آب به سر آورد كه در اين مدّت به ساختن شهرها پرداخت و فرزندانش را در آنها جاى داد. آن گاه ملك الموت نزد او كه در آفتاب نشسته بود، آمد و گفت : سلام بر تو. نوح جواب سلام او را داد و گفت : براى چه آمده اى، اى ملك الموت؟ گفت : آمده ام جانت را بگيرم. نوح گفت : اجازه مى دهى از آفتاب به سايه بروم؟ عزرائيل گفت : آرى. نوح عليه السلام به سايه رفت و آن گاه گفت : اى ملك الموت! اين عمرى كه در دنيا كردم انگار به اندازه همين رفتنم از آفتاب به سايه بود. حال مأموريت خود را انجام بده. پس، جان نوح صلى الله عليه و آله را گرفت.