مهلت دادن

بحار الأنوار ـ به نقل از حسين بن الحسن ـ : به امام رضا عليه السلام عرض كردم : من ابن قياما . را در حالى ترك كردم كه از جمله دشمن ترين خلق خدا با تو بود حضرت فرمود : اين براى خود او بد است. عرض كردم : فدايت شوم، سخن عجيبى از شما مى شنوم! حضرت فرمود : عجيب تر از اين، ابليس است. او در جوار قرب خداوند عزّ و جلّ بود و خداوند به وى فرمان داد، امّا از فرمان خدا سرباز زد و بزرگى فروخت و از كافران شد. پس، خداوند به او مهلت داد. به خدا قسم كه خدا به چيزى سخت تر از مهلت دادن [كسى را ]عذاب نكرده است. اى حسين! به خدا سوگند كه خدا آنها را به چيزى سخت تر از مهلت دادن عذاب نكرده است.

الدرّ المنثور ـ به نقل از يزيد بن ميسره ـ : در ميان مطالبى كه خداوند بر موسى نازل كرده است، اين جملات را ديده ام : آيا بنده مؤمنِ من از اينكه دنيا را به رويش بگشايم و اين كار مايه دورى او از من شود شادمان مى گردد؟ يا بنده مؤمنم از اينكه دنيا را از او بگيرم و بدين وسيله به من نزديك شود بى تابى مى كند؟ سپس اين آيه را تلاوت كرد : «آيا مى پندارند كه آنچه از مال و پسران كه بديشان مدد مى دهيم. [از آن روى است كه ]مى خواهيم به سودشان در خيرات شتاب ورزيم؟ [نه] بلكه نمى فهمند».