لعنت شدگان

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه نابينا را از راه منحرف كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه عمل قوم لوط را انجام دهد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه براى غير خدا ذبح كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه خود را به غير پدرش نسبت دهد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر رشوه دهنده و رشوه ستان و واسطه ميان آن دو.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هنگامى كه عالمان يهودى و راهبان مسيحى امر به معروف و نهى از منكر را فرو گذاشتند، خداوند به زبان پيامبرانشان همه آنان را لعنت كرد و آنگاه بلا همه آنها را فرا گرفت.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند، كه خدا آنها را لعنت كرده است: كسى كه به پدر و مادر خود بى اعتنايى كند. كسى كه ميان مرد و زنى سعايت كند، تا ميان آنها جدايى افكند و سپس خودش با زن او ازدواج كند و كسى كه ميان مؤمنان سخن چينى كند، تا آنان نسبت به يكديگر دشمنى و حسادت ورزند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هفت نفرند كه من و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى آنها را لعنت كرده ايم: كسى كه به كتاب خدا بيفزايد. كسى كه تقدير خدا را تكذيب كند. كسى كه حرام خدا را حلال شمارد. كسى كه درباره عترت من آنچه را خدا حرام و
محترم شمرده است حلال شمارد. كسى كه سنّت مرا فرو گذارد. كسى كه فيئ را به انحصار خود درآورد و كسى كه در حكومت و قدرت خود گردنكشى كند، تا كسى را كه خدا ذليلش كرده عزيز گرداند و كسى را كه خدا عزّتش بخشيده خوار سازد.

كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس حادثه اى بيافريند يا حادثه آفرينى را پناه دهد، لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همه، بر او باد. عرض شد: اى رسول خدا! مقصود از حادثه چيست؟ فرمود: كسى كه بى آن كه پاى حدّى در ميان باشد تازيانه بزند، يا كسى را به ناحق بكُشَد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه هر كس آنها را انجام دهد، ملعون است ملعون: كسى كه در سايه گاه ها كه مردم مى نشينند مدفوع كند. كسى كه جلوى نوبت آب [ديگران] را بگيرد و كسى كه راه عبور و مرور مردم را ببندد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ملعون است ملعون ، كسى كه بنده درهم و دينار باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده دينار لعنت شده است، بنده درهم لعنت شده است.

سنن أبى داوود : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، مردى را كه پوشش زنانه بپوشد، لعنت فرمود.

سنن أبى داوود : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، زنان مردنما (مرد صفت) را لعنت كرد.

سنن ابن ماجه : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، كسى را كه ميان مادر و فرزندش جدايى افكند، لعنت نمود.

سنن أبى داوود : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، كسى را كه درخت سدر را قطع كند، لعنت كرد.

امام على عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله ده نفر را لعنت فرمود: ربا خوار، ربا دهنده، گواهان بر [دادن و ستاندن ]ربا، ثبت كننده آن، زن خالكوب، و زنى كه براى آرايش خود به خالكوب مراجعه كند، كسى كه از دادن زكات خوددارى ورزد و محلّل . و كسى كه محلّل گيرد. رسول خدا از نوحه گرى نهى مى فرمود، ولى تعبير لعنت را درباره آن به كار نبرد.

امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، مُحلّل و محلّل گيرنده را لعنت كرد.

امام على عليه السلام : لعنت خدا بر كسانى كه به خوبى ها فرا مى خوانند و خود به آنها عمل نمى كنند و بر كسانى كه از زشتى ها باز مى دارند و خود آنها را به كار مى بندند.

امام باقر عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : لعنت خدا بر مُحلّل و كسى كه محلّل مى گيرد و بر كسى كه خود را به غير مولايش نسبت دهد و بر كسى كه براى خود نسب نا معلومى مدّعى شود و بر مردان زن نما و زنان مردنما و بر كسى كه در اسلام حادثه اى [قتل نفس ]يا بدعت پديد آورد يا حادثه آفرينى [قاتل يا بدعت گذار] را پناه دهد و بر كسى كه غير قاتل خود را بكشد يا كسى را بزند كه او را نزده است و بر كسى كه پدر و مادر خود را لعنت كند
عرض شد: اى رسول خدا! آيا كسى پيدا مى شود كه والدين خود را لعنت كند؟ فرمود: آرى، پدر و مادر مردم را لعنت مى كند و آنها متقابلاً والدين او را لعنت مى كنند.

امام باقر عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله لعنت نمود كسى را كه به شرمگاه زن نا محرم بنگرد و مردى را كه به زنِ برادرِ[دينى ]خود خيانت ورزد و مردى را كه مردم براى فهم دين خود به او نياز پيدا كنند و او از آنان رشوه [و مزد ]طلب كند.

امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: من هفت گروه را لعنت كرده ام، كه خدا و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى پيش از من نيز آنها را لعنت كرده اند. عرض شد: آنها كيستند اى رسول خدا؟ فرمود: كسى كه به كتاب خدا بيفزايد. كسى كه تقدير خدا را دروغ بداند. كسى كه با سنّت و روش من مخالفت ورزد. كسى كه از عترت و خاندان من آنچه را كه خداوند حرام كرده است حلال شمارد. كسى كه با توسّل به زور حكومت را به دست گيرد، تا كسى را كه خدا خوارش گردانيده است
عزيز گرداند و كسى را كه خدا عزّت بخشيده است به ضعف و زبونى كشاند، و كسى كه بيت المال مسلمانان را به انحصار خويش در آورد و آن را براى خود حلال شمرد و كسى كه آنچه را خداوند عزّ و جلّ حلال كرده است، حرام گرداند.

امام صادق عليه السلام : ملعون است، ملعون كسى كه پدر يا مادر خود را بزند، ملعون است، ملعون كسى كه پدر و مادر خود را نافرمانى كند و آزارشان رساند، ملعون است، ملعون كسى كه احترام مسجد را نگه ندارد.

امام صادق عليه السلام : منجّم، ملعون است. پيشگو، ملعون است. جادوگر، ملعون است. زن آوازه خوان، ملعون است و كسى كه او را سر پناه دهد و از درآمد او امرار معاش كند ملعون است.