آنچه فقر مى آورد

امام على عليه السلام : فزون خواهِ دنيا محكوم به فقر است ، و روي گردانِ از دنيا آسايش يار اوست.

امام على عليه السلام : آن گاه كه اشياء با هم جفت شدند، كاهلى و ناتوانى جفت يكديگر شدند و فقر از آنها متولّد شد.

امام على عليه السلام : هر كه درى از نياز خواهى به روى خود بگشايد، خداوند درى از فقر به رويش باز كند.

امام على عليه السلام : وجود تارهاى عنكبوت در اتاقها فقر مى آورد، ادرار كردن در حمّام فقر مى آورد، خوردن در حال جنابت فقر مى آورد، خلال كردن دندانها با شاخه درخت گز فقر مى آورد، ايستاده شانه زدن فقر مى آورد، باقى گذاشتن خاكروبه در خانه فقر مى آورد، سوگند دروغ خوردن فقر مى آورد، زنا كردن فقر مى آورد، حرص زدن فقر مى آورد، خواب ميان مغرب و عشاء فقر مى آورد، خواب پيش از طلوع خورشيد فقر مى آورد، رعايت نكردن صرفه جويى در معاش فقر مى آورد، بريدن پيوند خويشاوندى فقر مى آورد، عادت داشتن به دروغ فقر مى آورد، زياد گوش دادن به ساز و آواز فقر مى آورد، ردّ كردن مردِ گدا در شب فقر مى آورد.

امام على عليه السلام : بسا توانگرى اى، كه فقر پايدار را در پى مى آورد.

امام باقر عليه السلام ـ به ابو نعمان ـ فرمود: ما را وسيله سركيسه كردن مردم قرار مده؛ زيرا با اين كار، خداوند بر فقر تو مى افزايد.

امام صادق عليه السلام ـ به نقل از پدران بزرگوارش ـ : هر كه از فضل خدا نطلبد، فقير شود.

امام صادق عليه السلام : هر مردى كه فرزند خود را نفرين كند، فقر برايش به ارث مى گذارد.