جنگ حنين و طائف و اوطاس

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعاى خود در جنگ حنين ـ گفت : بار خدايا! تو، اگر بخواهى، بعد از اين روز ديگر پرستش نخواهى شد.

كنز العمّال : مردى به براء گفت : اى ابا مارّه! . آيا در جنگ حنين گريختيد؟ او گفت : گواهى مى دهم كه پيامبر صلى الله عليه و آله نگريخت، بلكه مسلمانان شتابان و بى زره به سوى اين تيره هوازن، كه مردمانى تيرانداز بودند، رهسپار شدند. آنان مسلمانان را تير باران كردند، به طورى كه انبوه تيرهاى آنان همچون هجوم دسته هاى ملخ بود. لذا مسلمانان پراكنده شدند و گريختند. دشمن به طرف پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، در حالى كه ابو سفيان بن حارث، لگام استر آن حضرت را گرفته بود، هجوم آورد. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از استر فرود آمد و از خداوند طلب نصرت كرد و دعا نمود و مى گفت :
من پيامبر هستم و اين دروغ نيست
من پور عبد المطّلبم
خدايا! نصرت و ياريت را فرو فرست . براء گويد : به خدا سوگند هرگاه جنگ شدّت مى گرفت ما خود را در پناه پيامبر قرار مى داديم و كسى كه به موازات او مى ايستاد براستى شجاع بود.