معاد

امام على عليه السلام : تا آن گاه كه امور خلايق از هم بگسلد و روزگار سپرى گردد و رستاخيز نزديك شود و آنها را از ميان گورها و آشيانه پرندگان و كنام درندگان و ميدانهاى جنگ، برانگيزاند و محشورشان كند، در حالى كه به سوى فرمان او و به جانب معادش مى شتابند.

امام على عليه السلام : تا آن گاه كه زمان نوشته به سر آيد و مقدّرات جهان به پايان رسد و آخرين خلايق به اوّلين آنها بپيوندند و فرمان حق براى تجديد آفرينشِ خلقش در رسد، آسمان را به حركت در آورَد و آن را بشكافد و زمين را بشدّت بجنباند و تكانش دهد و كوههايش را از بُن بركند و متلاشى سازد و از هيبت جلال و ترس از سطوت او كوهها بر هم كوفته شوند و هر كس را كه در زير زمين مدفون است بيرون آورد و پيكرهاى كهنه و پوسيده آنها را نو كند و اجزاى پراكنده شان را گرد آورد، آن گاه آنان را از هم جدا سازد تا از كردارهاى پنهان و اعمال پوشيده آنها بپرسدشان و آنان را دو دسته كند : به دسته اى نعمت ارزانى دارد و از دسته ديگر انتقام گيرد.

امام على عليه السلام : گويا قيامت، همچون ساربانى كه شتر خشكيده شير را مى راند، شما را هِىْ مى زند··· گويى صور برايتان دميده شده و رستاخيز شما را فراگرفته است و براى داورى به صحنه [ قيامت ]آمده ايد. نادرستيها و اباطيل از شما دور گشته و بهانه ها از دستتان رفته است.

امام على عليه السلام : مقصد، فرا پيش شماست و [ساربانِ ]قيامت شما را از پشت سر مى راند. سبكبار شويد تا كه ملحق شويد؛ زيرا كه اولين شما چشم به راه آخرين شماست.

لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزند خود ـ فرمود : فرزندم! اگر در مردن شك دارى، خوابيدن را از خودت بردار اما بدان كه هرگز توان اين كار را ندارى و اگر در برانگيخته شدن ترديد دارى بيدار شدن از خواب را از خودت دور گردان، اما بدان كه هرگز نتوانى چنين كنى.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت» ـ فرمود : مردم در گورهايشان هستند و چون برخيزند پندارند كه در خواب بوده اند و از اين رو گويند : واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ فرشتگان گويند : «اين چيزى بود كه خداى رحمان وعده داد و فرستادگان راست گفتند».