بر حذر داشتن از علم بدون عمل

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : كُلُّ عِلمٍ وَبالٌ عَلى صاحِبِهِ يَومَ القِيامَةِ إلاّ مَن عَمِلَ بِهِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر علمى در روز قيامت براى صاحب خود وبال است، مگر كسى كه به علمش عمل كند.

نمایش منبع

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : قالَ رَجُلٌ : يا رَسولَ اللّه ِ ، ما يَنفي عَنّي حُجَّةَ الجَهلِ ؟ قالَ : العِلمُ ، قالَ : فَما يَنفي عَنّي حُجَّةَ العِلمِ ؟ قالَ : العَمَلُ .

امام على عليه السلام : مردى گفت: اى رسول خدا! چه چيز حجّت نادانى را از من دور مى سازد؟ فرمود: دانش . گفت: چه چيز حجّت دانش را از من برمى دارد؟ فرمود: عمل.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : و إنَّ العالِمَ العامِلَ بِغَيرِ عِلمِهِ كالجاهِلِ الحائرِ (الجائرِ) الّذي لا يَستَفيقُ مِن جَهلِهِ ، بَلِ الحُجَّةُ عَلَيهِ أعظَمُ ، وَ الحَسرَةُ لَهُ ألزَمُ ، و هُوَ عِندَ اللّه ِ ألوَمُ .

امام على عليه السلام : دانايى كه برخلاف علمش عمل كند، به نادان سرگشته اى مى ماند كه از مستىِ نادانيش به هوش نيايد، بلكه حجّت بر چنين عالمى بزرگتر است و حسرتش بيشتر باشد و در پيشگاه خداوند، بيشتر سرزنش شود.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : عِلمٌ بِلا عَمَلٍ حُجَّةٌ للّه ِِ عَلَى العَبدِ .

امام على عليه السلام : علمى كه به آن عمل نشود، حجّتى است براى خداوند بر بنده.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : الدّنيا كُلُّها جَهلٌ إلاّ مَواضِعَ العِلمِ ، وَ العِلمُ كُلُّه حُجَّةٌ إلاّ ما عُمِلَ بِهِ .

امام على عليه السلام : دنيا همه اش نادانى است، مگر آن جاها كه علم باشد و علم همه اش حجت است، مگر علمى كه به آن عمل شود.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : قَطَعَ العِلمُ عُذرَ المُتَعَلِّلينَ .

امام على عليه السلام : علم، عذر و بهانه را از دست بهانه جويان گرفته است.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : العِلمُ بِلا عَمَلٍ وَبالٌ ، العَمَلُ بِلا عِلمٍ ضَلالٌ .

امام على عليه السلام : علمِ بدون عمل وبال است؛ عملِ بدون علم گمراهى است.

نمایش منبع

الإمامُ الحسنُ عليه السلام : قَطَعَ العِلمُ عُذرَ المُتَعَلِّمينَ .

امام حسن عليه السلام : علم، براى فرا گيرندگان آن، جاى عذر و بهانه اى باقى نگذاشته است.

نمایش منبع

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ إلى مُحَمَّدِ بنِ مُسلِمِ الزُّهريِّ ـ : كَفانا اللّه ُ و إيّاكَ مِنَ الفِتَنِ ، و رَحِمَكَ مِنَ النّارِ ، فقَد أصبَحتَ بِحالٍ يَنبَغي لِمَن عَرَفَكَ بِها أن يَرحَمَكَ ، فقَد أثقَلَتكَ نِعَمُ اللّه ِ بِما أصَحَّ مِن بَدَنِكَ ، و أطالَ مِن عُمُرِكَ ، و قامَت عَلَيكَ حُجَجُ اللّه ِ بِما حَمَّلَكَ مِن كِتابِهِ ، وَ فَقَّهَكَ فيهِ مِن دِينِهِ ، و عَرَّفَكَ مِن سُنَّةِ نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله ، (فَرضيَ) لَكَ في كُلِّ نِعمَةٍ أنعَمَ بِها عَلَيكَ ، و في كُلِّ حُجَّةٍ احتَجَّ بِها عَلَيكَ الفَرضَ (بما) قَضى .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در نامه خود به محمّد بن مسلم زهرى ـ نوشت : خداوند ما و تو را از فتنه ها نگه دارد و به تو از آتش دوزخ رحم كند؛ چه، تو به حال و روزى افتاده اى كه سزاست هر كس تو را بدان حال ببيند برايت دلسوزى كند؛ زيرا نعمتهاى خداوند تو را سنگين بار كرده است: تنى سالم و عمرى دراز به تو داده است. حجّتهاى خدا بر تو اقامه شده است؛ زيرا كه تو را قرآن دان كرده و در دينش فقيه گردانيده و سنّت پيامبرش محمّد صلى الله عليه و آله را به تو شناسانده است. در هر نعمتى كه به تو داده و در هر حجّتى كه برايت آورده، وظيفه اى مقرّر فرموده است.

نمایش منبع