به مشقّت انداختن خود براى ميهمان

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى ميهمان ، خود را به مشقّت نيندازيد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به مشقّت اندازد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از اكرام مرد به برادرش اين است كه ··· خود را براى او به مشقّت نيندازد .

المحاسن ـ به نقل از حارث اعور ـ : امير المؤمنين عليه السلام نزد من آمد . عرض كردم : يا امير المؤمنين به منزل من تشريف بياوريد . فرمود : به اين شرط مى آيم كه هر چه در خانه ات دارى از من دريغ نكنى و براى خريدن چيزى از بيرون، خود را به مشقّت نيندازى .

المحاسن ـ به نقل از مرازم بن حكيم از فرد ديگرى ـ : حارث اعور خدمت امير المؤمنين عليه السلام آمد و عرض كرد : اى امير المؤمنين! خداوند مرا فداى تو كند! دوست دارم به من افتخار دهى و نزد من غذا بخورى . امير المؤمنين على عليه السلام فرمود : به شرط اين كه خودت را به مشقّت نيندازى و آن گاه وارد خانه او شد . حارث چند قطعه نان آورد و امير المؤمنين عليه السلام شروع به خوردن كرد . حارث عرض كرد : من چند درهمى دارم و سپس آنها را از لاى آستين خود بيرون آورد و عرض كرد : اگر اجازه دهى غذايى براى شما خريدارى كنم؟ حضرت فرمود : [اشكالى ندارد ]اينها از همان چيزهايى است كه در خانه توست .

امام صادق عليه السلام : هرگاه برادرت، نا خوانده بر تو وارد شد ، همان غذايى كه در خانه دارى برايش بياور و هرگاه او را دعوت كردى در پذيرايى از او زحمت بكش .

امام رضا عليه السلام : مردى امير المؤمنين عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد . حضرت فرمود : مى پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمود : از بيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، آن چه را در خانه دارى از من دريغ نكنى، و در حقّ زن و بچّه ات اجحاف ننمايى . عرض كرد : قبول مى كنم اى امير المؤمنين . پس على بن ابى طالب عليه السلام دعوت او را پذيرفت .

بحار الأنوار ـ به نقل از ابو وائل ـ : من و يكى از دوستانم به خانه سلمان فارسى رفتيم و نزد او نشستيم . سلمان گفت : اگر رسول خدا صلى الله عليه و آله از تكلّف نهى نكرده بود خود را براى شما به مشقّت مى انداختم . سپس مقدارى نان با نمكِ ساده بى آن كه ادويه اى در آن ريخته شده باشد، نزد ما آورد . دوستم گفت : كاش در كنار اين نمك مقدارى هم آويشن (مرزه) بود . سلمان آبدستان خود را برد و آن را گرو گذاشت و مقدارى آويشن گرفت . وقتى غذا را خورديم دوستم گفت : خدا را شكر كه به آنچه روزيمان كرد قناعت كرديم . سلمان گفت : اگر به آنچه خداوند روزيت فرمود ، قناعت مى كردى ، هم اكنون آبدستان من گرو نرفته بود!