شهرت ستوده

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تا مى توانيد خود را از دغدغه هاى دنيا فارغ كنيد ؛ زيرا كسى كه با دلِ خود به خداوند متعال روى آورد ، خداوند زمام مِهر و محبّت دلهاى بندگان را به دست او سپارد و خدا هر گونه خير را به سوى او روان كند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال درباره مردى كه كار خوبى [براى آخرتش و نه ارائه به مردم] انجام مى دهد و مردم او را مى ستايند ـ فرمود : اين همان بشارتى است كه در دنيا به مؤمن مى رسد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه خداوند بنده اى از امّت مرا دوست بدارد ، محبّت او را در دلهاى برگزيدگان خود و جانهاى فرشتگان و ساكنان عرش خود بيفكند تا او را دوست بدارند . اين است محبوب حقيقى .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه خداوند متعال بنده اى را دوست بدارد ، مناديى از آسمان ندا دهد : هان! خداوند متعال فلان را دوست دارد . پس شما نيز او را دوست بداريد . پس ، دلها او را در خود جاى مى دهند و با كسى برخورد نكند ، مگر آن كه محبوب و دوست داشتنى و مورد رغبت او باشد .

امام على عليه السلام ـ در وصيّت خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود : همانا نيكوكاران را از طريق آنچه خداوند بر زبانِ بندگانش جارى مى كند ، مى توان شناخت ؛ پس بايد كه محبوبترين و بهترين اندوخته ها در نظر تو ذخيره كردار شايسته باشد .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : بار خدايا! محبّت مرا در دلهاى بندگانت بينداز . . . و ترس از مرا در دلهاى دشمنانت بيفكن . . . مرا دوست بدار و نزد ديگران محبوبم گردان و گفتار و كردارى را كه دوست دارى ، نزد من محبوب گردان تا با لذّت آنها را شروع كنم و با نشاط و خوشى به انجامشان رسانم .

امام باقر عليه السلام : بهترين خواسته ها از خداوند عزّ و جلّ سه چيز است : اين كه بگويى : خدايا! مرا در دين فقيه و آگاه گردان ، و نزد مسلمانان محبوبم گردان ، و در ميان آيندگان نيك نامم ساز .

بحار الأنوار به نقل از مفضّل ـ : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : علماى شهر ما مى گويند : خداوند تبارك و تعالى وقتى بنده اى را دوست داشته باشد ، آواز دهنده اى از آسمان فرياد زند كه: خداوند فلان را دوست دارد، شما نيز او را دوست بداريد ؛ پس محبّت او در دلهاى بندگان بيفتد و وقتى خداوند بنده اى را دشمن بدارد ، بانگ دهنده اى از آسمان بانگ برآورد كه: خداوند فلان را دشمن مى دارد، شما نيز او را دشمن بداريد ؛ پس ، خداوند نفرت از او را در دلهاى بندگان افكند
حضرت ـ كه تكيه داده بود ـ راست نشست و سه بار دستش را [از گرد و خاك ]تكان داد و در همان حال فرمود : نه ، چنان نيست كه آنها مى گويند . بلكه خداوند عزّ و جلّ هرگاه بنده اى را دوست داشته باشد ، مردمِ روى زمين را عليه او تحريك مى كند تا درباره اش بدگويى كنند و بدين سان آنان را به گناه افكند و او را پاداش دهد و هرگاه بنده اى را دشمن داشته باشد ، او را نزد مردم محبوب مى گرداند تا از او تعريف و تمجيد كنند و با اين كار هم مردم و هم او را گنهكار كند . سپس فرمود : چه كسى پيش خداوند محبوبتر از يحيى بن زكريا عليه السلام بود؟ مردم را بر ضدّ او برانگيخت تا آن كه وى را كشتند . چه كسى نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر از على بن ابى طالب عليه السلام بود؟ اما او از مردم آن ديد كه خود مى دانيد و چه كسى نزد خداوند تبارك و تعالى محبوبتر از حسين بن على، صلوات اللّه عليهما، بود ؟ مردم را عليه آن حضرت برانگيخت، تا جايى كه او را كشتند .