شوق به شهادت

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : قلتُ : يا رسولَ اللّه ِ··· أ وَ لَيسَ قد قُلتَ لي يَومَ اُحُدٍ حيثُ استُشهِدَ مَنِ استُشهِدَ مِن المسلمينَ ، و حِيزَتْ عنِّي الشهادَةُ ، فَشَقَّ ذلكَ عَلَيَّ فقلتَ لي : أبشِرْ فإنَّ الشهادَةَ مِن وَرائكَ ؟ فقالَ لي : إنَّ ذلكَ لكذلكَ ، فكيفَ صَبرُكَ إذا ؟ فقلتُ : يا رسولَ اللّه ِ ، ليسَ هذا مِن مَواطِنِ الصَّبرِ ، و لكنْ مِن مَواطِنِ البُشرى و الشُّكرِ ! .

امام على عليه السلام : عرض كردم : اى رسول خدا ··· مگر در روز اُحد، كه تعدادى از مسلمانان شهيد شدند و من از شهادت محروم ماندم و اين امر بر من گران آمد ، به من نفرمودى : مژده بادا تو را كه شهادت پيش روى توست؟ رسول خدا به من فرمود : به راستى كه همين طور است . حال در آن صورت صبر تو چگونه خواهد بود؟ عرض كردم : اى رسول خدا! اين جا ، جاى صبر نيست ، بلكه جاى شادى و شكر است !

نمایش منبع

عنه عليه السلام : فإن أقُلْ ، يَقولوا : حَرَصَ عَلَى المُلْكِ ، و إن أسكُتْ ، يقولوا : جَزِعَ مِنَ المَوتِ ، هَيهاتَ ! بعدَ اللَّتَيا و الَّتي! و اللّه ِ لاَبنُ أبي طالِبٍ آنَسُ بِالمَوتِ مِن الطِّفلِ بِثَديِ اُمِّهِ .

امام على عليه السلام : اگر سخن بگويم ، مى گويند : براى حكومت حرص مى زند و اگر خاموش مانم ، مى گويند : از مرگ مى ترسد . هيهات! به خدا سوگند كه اُنس پسر ابو طالب با مرگ بيشتر از اُنس كودك با پستان مادرش مى باشد .

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ عِند ما يُوَبِّخُ أصحابَهُ عَلَى التَّواني عنِ الجِهادِ ـ : إنّ أحَبَّ ما أنا لاقٍ إلَيَّ المَوتُ .

امام على عليه السلام ـ آن جا كه ياران خود را به دليل سستى در امر جهاد توبيخ كرد ـ فرمود : براى من محبوبترين چيزى كه ملاقاتش كنم، مرگ است .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : فو اللّه ِ إنّي لَعَلَى الحَقِّ ، و إنّي للشهادَةِ لَمُحِبٌّ .

امام على عليه السلام : و به خدا سوگند كه من بر حق هستم و عاشق شهادتم .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : و اللّه ِ لولا رَجائي الشهادَةَ عِند لِقائي العَدُوَّ ـ و لَو قد حُمَّ لي لقاؤهُ ـ لَقَرَّبتُ رِكابي ، ثُمّ شَخَصتُ عَنكُم فلا أطلُبُكُم ، ما اختَلَفَ جَنوبٌ و شِمالٌ .

امام على عليه السلام : به خدا سوگند، اگر نبود اميد من به شهادت در ميدان جنگ با دشمن ـ البته اگر چنين مقدّر باشد ـ هر آينه بر مركب خويش مى نشستم و تا باد شمال و جنوب مى وزد، به سراغ شما نمى آمدم .

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ لَمّا ضَرَبَهُ ابنُ مُلجَمٍ ـ : فُزتُ و رَبِّ الكَعبَةِ .

امام على عليه السلام ـ پس از ضربت خوردن به دست ابن ملجم ـ فرمود : به خداوند كعبه سوگند كه رستگار شدم .

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ بعد ما ضَرَبَهُ ابنُ مُلجَمٍ ـ : و اللّه ِ ما فَجَأني مِن المَوتِ وارِدٌ كَرِهتُهُ، و لا طالِعٌ أنكَرتُهُ، و ما كُنتُ إلاّ كَقارِبٍ وَرَدَ، و طالِبٍ وَجَدَ .

امام على عليه السلام ـ بعد از ضربت خوردن به دست ابن ملجم ـ فرمود : به خدا سوگند، نه وارد شونده اى از سوى مرگ ناگهانى بر من وارد شد كه آن را ناخوش داشته باشم و نه آينده اى كه آن را نشناخته (نخواسته) باشم و [در علاقه مندى به مرگ ]نيستم، مگر همچون جوياى آبى كه به آب رسد و همانند جوينده اى كه [مطلوب خود را ]دريابد .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : مَن الرائِحُ إلى اللّه ِ كالظَّمآنِ يَرِدُ الماءَ ؟! الجَنَّةُ تَحتَ أطرافِ العَوالي، اليومَ تُبلَى الأخبارُ، و اللّه ِ لأَنا أشوَقُ إلى لِقائهِم مِنهُم إلى دِيارِهِم .

امام على عليه السلام : كيست كه به سوى خدا رهسپار شود ، همانند تشنه اى كه به آب مى رسد؟! بهشت در زير لبه نيزه هاست . امروز خبرها [ى پيش گفته ]آزموده و معلوم مى شود . سوگند به خدا كه اشتياق من به رويارويى با آنها (دشمنان) بيشتر از اشتياق آنان به خانه و كاشانه شان است .

نمایش منبع