سجده شكر

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله كانَ في سَفَرٍ يَسِيرُ على ناقَةٍ لَهُ ، إذ نَزَلَ فَسَجَدَ خَمسَ سَجَداتٍ ، فلَمّا أن رَكِبَ قالوا : يا رسولَ اللّه ِ ، إنّا رَأيناكَ صَنَعتَ شيئا لَم تَصنَعْهُ ! فقالَ : نَعَم ، اِستَقبَلَني جَبرَئيلُ عليه السلام فَبَشَّرَني بِبشاراتٍ مِنَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ ، فَسَجَدتُ للّه ِِ شُكرا لِكُلِّ بُشرى سَجدَةً .

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله در سفرى بر ناقه خود سوار بود، كه ناگاه فرود آمد و پنج بار سجده كرد و دوباره سوار ناقه شد . همسفران پرسيدند : اى رسول خدا! ما از شما رفتارى ديديم كه قبلاً نديده بوديم؟ حضرت فرمود : آرى ؛ جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و مرا از جانب خداوند عزّ و جلّ بشارتهايى داد . از اين رو براى هر بشارتى سجده شكرى براى خدا به جاى آوردم .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : إذا ذَكَرَ أحَدُكُم نِعمةَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ فَليَضَعْ خَدَّهُ عَلَى التُّرابِ شُكرا للّه ِ ، فإن كانَ راكِبا فَلْيَنزِلْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى التُّرابِ ، و إن لَم يَكُن يَقدِرُ عَلَى النُّزولِ للشُّهرَةِ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ على قَرَبُوسِهِ ، و إن لَم يَقدِرْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ على كَفِّهِ ، ثُمّ لِيَحْمَدِ اللّه َ على ما أنعَمَ اللّه ُ علَيهِ .

امام صادق عليه السلام : هر گاه فردى از شما به ياد نعمت خداوند عزّ و جلّ افتاد، براى سپاسگزارى از خدا گونه اش را بر خاك گذارد . اگر سواره بود پياده شود و گونه اش را بر خاك نهد، و اگر به خاطر [ترس از ]انگشت نما شدن نتوانست پياده شود صورتش را بر كوهه زين بگذارد، و اگر باز هم نتوانست اين كار را بكند گونه اش را بر كف دست خود بگذارد و آن گاه خدا را براى نعمتى كه به او داده است حمد و سپاس گويد .

نمایش منبع

الكافي عن هِشامِ بنِ أحمَرَ : كنتُ أسِيرُ مَع أبي الحَسنِ عليه السلام في بَعضِ أطرافِ المَدينةِ إذ ثَنى رِجلَهُ عن دابَّتِهِ فَخَرَّ ساجِدا ، فَأطالَ و أطالَ ، ثُمّ رَفَعَ رَأسَهُ و رَكِبَ دابَّتَهُ ، فقلتُ: جُعِلتُ فِداكَ ، قد أطَلتَ السُّجودَ ؟ ! فقالَ : إنَّني ذَكَرتُ نِعمَةً أنعَمَ اللّه ُ بها عَلَيَّ فَأحبَبتُ أن أشكُرَ رَبّي .

الكافى ـ به نقل از هشام بن احمر ـ : با ابو الحسن عليه السلام در يكى از نواحى مدينه مى رفتم كه ناگاه از مركب خود فرود آمد و به سجده افتاد و آن را بسيار طول داد . سپس سر از سجده برداشت و سوار مركبش شد . عرض كردم : فدايت شوم سجده را طول داديد؟! فرمود : به ياد نعمتى افتادم كه خداوند به من عطا كرده است و خواستم از پروردگارم سپاسگزارى كنم .

نمایش منبع