دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى است

بحار الأنوار : امام على عليه السلام آنگاه كه ديد جابر بن عبد اللّه آه مى كشد، فرمود : اى جابر! براى چه آه مى كشى براى دنيا ؟ جابر عرض كرد : آرى . حضرت فرمود : اى جابر! لذّتهاى دنيا در هفت چيز است : خوردنى ، آشاميدنى ، پوشيدنى ، آميزشى ، سوار شدنى ، بوييدنى و شنيدنى
و لذيذترين خوردنى ها عسل است و آن [شيره گياهى ]آميخته بزاق مگسى باشد ، گواراترين آشاميدنى ها آب است ، و همين بس كه نوشيدنش روا و در همه جاى زمين روان است ، و بهترين پوشيدنى ها ابريشم است و آن از آب دهان كرمى باشد ؛ و برترين همبسترى، همبسترى با زنان است و آن داخل شدن مبالى است در مبالى و نزديك شدن دو عضو همانند است ، و نيكوترين چيزى كه در زن مى جويند (زيبايى او) براى لذّت جويى از زشت ترين عضو او خواسته مى شود؛ بهترين سوار شدنى ها اسب است و آن كُشنده است؛ ارزشمندترين بوييدنى ها مُشك است و آن خون ناف حيوانى باشد و بهترين شنيدنيها غنا و آواز است كه آن هم گناه باشد . پس ، آدم خردمند براى چيزهايى با اين اوصاف، هرگز آه نمى كشد
جابر بن عبد اللّه مى گويد : به خدا سوگند از آن زمان به بعد هرگز دنيا بر دلم خطور نكرد.

امام باقر عليه السلام : آيا دنيا جز همانند ستورى است كه خواب مى بينى سوارش شده اى و چون بيدار مى شوى خود را در بستر مى بينى؟! نه بر ستورى سوارى و نه افسارش را گرفته اى . يا همانند جامه اى است كه [در عالم خواب] مى پوشى ، يا چون دخترى كه [خواب مى بينى] با او نزديكى مى كنى .