سزاى گنهكاران در دنيا

الكافى :كسى از امام صادق عليه السلام درباره اين گفته خدا پرسيد كه: «گفتند : پروردگارا! ميان سفرهايمان فاصله انداز. و بر خويشتن ستم كردند پس آنها را [براى آيندگان موضوع ]حكايتها گردانيديم و سخت تار و مارشان كرديم. قطعا در اين [ماجرا]براى هر شكيباى سپاسگزارى عبرتهاست» . فرمود: آنان قومى بودند داراى قريه هاى بهم پيوسته به گونه اى كه يكديگر را مى ديدند و رودهاى جارى و اموال فراوان ؛ ولى نعمت هاى الهى را ناسپاسى كردند و عافيت الهى را كه برخوردار بودند، تغيير دادند، پس خداوند نيز نعمت هايى را كه داشتند دگرگون ساخت «خداوند حال قومى را تغيير نمى دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند». از اين رو سيل ويرانگر را بر آنان فرستاد و قريه هاشان را غرق نمود و سرزمين هاشان را خراب كرد و اموالشان را از ميان برد و به جاى باغهاشان ، دو باغ از درخت ميوه تلخ و شوره گز با اندى درخت سدر قرار داد. پس از آن خداوند فرمود: «اين [عقوبت] را به سزاى آنكه كفران كردند به آنان جزا داديم و آيا جز ناسپاس را به مجازات مى رسانيم؟» .