زدوده شدن گناهان به وسيله بلا

امام على عليه السلام :هرگاه خداوند بنده مؤمنى را در اين دنيا كيفر دهد با گذشت تر و ارجمندتر و بخشنده تر و بزرگوارتر از آن است كه روز قيامت نيز كيفرش رساند.

امام باقر عليه السلام :هرگاه خداوند متعال بنايش اين باشد كه بنده اى را گرامى بدارد و آن بنده گناهى كرده باشد او را به بيمارى مبتلا مى گرداند، اگر چنين نكرد به فقر و نيازمندى دچارش مى سازد و اگر اين را هم نكرد هنگام جان كندن بر او سخت مى گيرد. و اگر بنايش اين باشد كه بنده اى را خوار و بي مقدار سازد و او كارى نيك نزد خدا داشته باشد، تن سالم به او مى دهد، اگر چنين نكرد زندگى اش را فراخ مى گرداند و اگر اين را هم نكرد مرگ را بر او آسان مى سازد.

بحار الأنوار ـ به نقل از يونس بن يعقوب ـ : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود : ملعون است، ملعون آن بدنى كه هر چهل روز بلايى به آن نرسد. عرض كردم: ملعون است؟! فرمود: ملعون است. چون آن حضرت ديد اين مطلب بر من گران آمده است فرمود: اى يونس! جراحت برداشتن، سيلى خوردن، لغزيدن، گرفتارى ، از جا پريدن، پاره شدن بند كفش و امثال اينها، همه بلاست.
اى يونس! مؤمن نزد خداوند متعال ارجمندتر از آن است كه چهل روز بر او بگذرد و خداوند در آن مدّت گناهانش را پاك نكند، گر چه با رسيدن اندوهى به او، كه خود نمى داند علّتش چيست. به خدا سوگند، فردى از شما درهمهايش را جلوى خود مى گذارد و آنها را وزن مى كند و مى بيند كم است و غمگين مى شود .
دوباره آنها را وزن مى كند و مى بيند درست است. همين اندوه، برخى گناهان او را فرو مى ريزد.