۲۶۰. گذشت، پاداش دارد

قرآن كريم:

جَزو?ا سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظّالِمينَ * وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلئِكَ ما عَلَيْهِم مِن سَبيلٍ * إِنَّمَا السَّبيلُ عَلَى الَّذينَ يَظْلِمونَ النّاسَ وَ يَبْغونَ فِى الأَْرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ * وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذ لِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمورِ؛

كيفر بدى، مجازاتى همانند آن است و هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او با خداست؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد و كسى كه بعد از مظلوم شدن براى انتقام يارى طلبد، ايرادى بر او نيست؛ ايراد و مجازات بر كسانى است كه به مردم ظلم مى كنند و در زمين به ناحق طغيان مى كنند، بر آنان عذاب دردناكى است! و اما كسانى كه صبر و عفو كنند، اين از كارهاى پر ارزش است.

نمایش منبع

امام سجاد عليه السلام: حَقُّ مَنْ اَساءَكَ اَنْ تَعفُوَ عَنْهُ، وَ اِنْ عَلِمْتَ اَنَّ الْعَفْوَ عَنْهُ يَضُرُّ انتَصَرْتَ، قالَ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى: «وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَاُولئِكَ ما عَلَيْهِم مِنْ سَبيلٍ؛

حقّ كسى كه به تو بدى كرده، اين است كه از او درگذرى؛ ولى اگر دانستى كه گذشت از او زيانبار است، انتقام بگير. خداى منزّهِ والا مرتبه فرموده است: «بر كسانى كه پس از ستم ديدن، انتقام مى گيرند، ملامتى نيست».

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: تَجاوَزوا عَنْ عَثَراتِ الْخاطِئينَ يَقيكُمُ اللّه ُ بِذالِكَ سوءَ الاَْقْدارِ؛

از لغزش هاى خطاكاران، درگذريد كه خداوند در عوض آن، شما را از پيشامدهاى ناگوار، حفظ خواهد كرد.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِذا اُوقِفَ الْعِبادُ نادى مُنادٍ: لِيَقُمْ مَنْ اَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ وَ لْيَدْخُلِ الْجَنَّةَ. قيلَ: مَنْ ذَ ا الَّذى اَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ؟ قالَ: اَ لْعافونَ عَنِ النّاسِ؛

هنگامى كه بندگان [در صحراى محشر] گردآورده مى شوند، آواز دهنده اى جار مى زند: كسى كه مزدش با خداست؛ برخيزد و به بهشت برود. گفته شد: [اى رسول خدا!] چه كسانى مزدشان با خداست؟ فرمودند: آنها كه از مردم، گذشت كرده اند.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: ـ مِنْ كَلامِهِ قَبْلَ شَهادَتِهِ ـ : اِنْ اَبْقَ فَاَنا وَلىُّ دَمى، وَ اِنْ اَفْنَ فَالفَناءُ ميعادى، وَ اِنْ اَعْفُ فَالْعَفْوُ لى قُربَةٌ وَ هُوَ لَـكُمْ حَسَنَةٌ، فَاعْفوا «اَ لا تُحِبُّونَ اَنْ يَغْفِرَ اللّه لَـكُمْ»؛

امام على عليه السلام قبل از شهادتشان فرمودند: اگر زنده ماندم خودم صاحب اختيار خون خودم هستم و اگر رفتم، مرگ، وعده گاه من است. اگر او (قاتلم) را ببخشم، اين بخشش، براى من، موجب قرب به خداست و شما هم اگر او را ببخشيد، اين بخشش، برايتان موجب ثواب خواهد بود. پس درگذريد «آيا دوست نداريد كه خدا از شما درگذرد؟».

نمایش منبع