187. ان شاء اللّه !

قرآن كريم:

وَ لا تَقولَنَّ لِشَاْىْ ءٍ إِنّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدا * إِلاّ أَن يَشاءَ اللّه ُ وَ اذْكُر رَبَّكَ إِذا نَسيتَ وَ قُلْ عَسى أَن يَهْديَنِ رَبّى لأَِقْرَبَ مِنْ هذا رَشَدا؛

هرگز نگو كه من اين كار را فردا خواهم كرد. مگر آن كه بگويى ان شاء اللّه (اگر خدا بخواهد) و خدا را فراموش نكن و بگو اميدوارم كه پروردگارم مرا به راهى روشن تر از اين هدايت نمايد.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ مِنْ تَمامِ ايمانِ العَبْدِ اَنْ يَسْتَثْنىَ فى كُلِّ شَىْ ءٍ؛

از نشانه هاى كامل بودن ايمان بنده، اين است كه در هر كارى، اِن شاء اللّه بگويد.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: لَمّا سُئلَ عَنْ قَولِهِ تَعالى «وَ اذْكُرْ رَبَّـكَ اِذا نَسيتَ» ـ : اَنْ تَسْتَثْنىَ، ثُمَّ ذَكَرْتَ بَعْدُ، فَاسْتَثْنِ حينَ تَذْكُرُ؛

در پاسخ به سؤال از آيه «و چون فراموش كردى، پروردگارت را به ياد آر» فرمودند: يعنى اگر فراموش كردى اِن شاء اللّه بگويى و بعد يادت آمد، هر زمان كه يادت آمد، اِن شاء اللّه بگو.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اِنَّ قَوما مِنَ اليَهودِ سَاَ لُوا النَّبىَّ صلي الله عليه و آله عَنْ شَى ءٍ، فَقالَ: ائْتونى غَدا ـ وَ لَمْ يَسْتَثْنِ ـ حَتّى اُخْبِرَكُمْ، فَاحْتُبِسَ عَنْهُ جَبْرَئيلُ عليه السلاماَربَعينَ يَوما، ثُمَّ اَتاهُ وَ قالَ: «وَ لا تَقولَنَّ لِشَىْ ءٍ... اِلاّ اَنْ يَشاءَ اللّه ُ»؛

گروهى از يهود درباره چيزى از پيامبر صلي الله عليه و آله پرسيدند. آن حضرت فرمودند: «فردا بياييد تا جوابتان را بدهم» و اِن شاء اللّه نگفتند، پس تا چهل روز، از آمدن جبرئيل عليه السلام نزد پيامبر جلوگيرى شد. بعد از چهل روز، جبرئيل بر پيامبر فرود آمد و گفت: هرگز در مورد چيزى مگو: «من فردا چنين مى كنم»، مگر اين كه [بگويى] اِن شاء اللّه .

نمایش منبع

امام باقر عليه السلام: ذُكِرَ اَنَّ آدَمَ لَمّا اَسْـكَنَهُ اللّه ُ الجَنَّةَ فَقالَ لَهُ: يا آدَمُ لا تَقْرَبْ هذِهِ الشَّجَرَةَ، فَقالَ: نَعَمْ يا رَبِّ، وَ لَمْ يَسْتَثْنِ. فَاَمَرَ اللّه ُ نَبيَّهُ فَقالَ: «وَ لا تَقولَنَّ لِشَىْ ءٍ اِنّى فاعِلٌ ذالِكَ غَدا اِلاّ اَنْ يَشاءَ اللّه ُ وَ اذْكُرْ رَبَّـكَ اِذا نَسيتَ» اَنْ تَقولَ وَ لَوْ بَعْدَ سَنَةٍ؛

هنگامى كه خداوند عز و جل آدم عليه السلام را در بهشت جا داد به او فرمود: اى آدم! به اين درخت، نزديك نشو. حضرت آدم گفت: باشد، اى پروردگار من! ولى اِن شاء اللّه نگفت [و به درخت، نزديك شد و از آن خورد]. لذا خداوند به پيامبرش صلي الله عليه و آله امر فرمود: درباره چيزى كه مى خواهى آن را فردا انجام دهى، نگو آن را انجام مى دهم، مگر اين كه بگويى اِن شاء اللّه ، و به ياد آر پروردگارت را اگر فراموش نمودى، به اين كه اِن شاء اللّه بگويى، اگر چه پس از يك سال باشد.

نمایش منبع