143. مهم و مهم تر

قرآن كريم:

إِنْ تَجْتَنِبوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَريمًا؛

اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى شده ايد پرهيز كنيد، گناهان كوچك شما را مى پوشانيم و شما را در جايگاه خوبى وارد مى كنيم.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَعْظَمُ الذُّنوبِ عِنْدَ اللّه ِ، ذَ نْبٌ اَصَرَّ عَلَيْهِ عامِلُهُ؛

بزرگ ترين گناه در پيشگاه خدا، گناهى است كه گناهكار بر آن، پافشارى كند.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: اِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلي الله عليه و آلهنَزَلَ بِاَرْضٍ قَرْعَاءَ فَقالَ لاَِصْحابِهِ: ائْتُوا بِحَطَبٍ. فَقالُوا: يا رَسُولَ اللّهِ! نَحْنُ بِاَرْضٍ قَرْعاءَ، ما بِها مِنْ حَطَبٍ. قالَ: فَلْيَاْتِ كُلُّ اِنْسانٍ بِما قَدَرَ عَلَيْهِ فَجاؤوا بِهِ حَتّى رَمَوْا بَينَ يَدَيْهِ بَعْضَهُ عَلى بَعْضٍ. فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: هـكَذا تَجْتَمِعُ الذُّنوبُ. ثُمَّ قالَ: ايّاكُم وَ الْمُحَقَّراتِ مِنَ الذُّنوبِ، فَاِنَّ لِكُلِّ شَىْ ءٍ طالِباً اَلا وَ اِنَّ طالِبَها يَكْتُبُ «ما قَدَّموا وَ آثارَهُم وَ كُلَّ شَىْ ءٍ اَحْصَيْناهُ فى اِمامٍ مُبينٍ»؛

رسول خدا صلي الله عليه و آله در زمينى خشك و بى گياه، فرود آمدند و به اصحابشان فرمودند: مقدارى هيزم بياوريد. عرض كردند: اى رسول خدا! ما در زمينى خشك و بى گياه هستيم كه در آن، هيزمى يافت نمى شود. حضرت فرمودند: هر كس هر چه يافت، بياوَرَد. آنها هيزم ها را جمع كردند و در برابر حضرت، انباشتند. سپس، رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: گناهان نيز اين گونه جمع مى شوند. آن گاه فرمودند: از گناهانى كه كوچك شمرده مى شوند، بپرهيزند؛ زيرا هر چيزى جستجوكننده اى دارد. و بدانيد كه جستجوكننده گناهان، [آنها را پيدا مى كند و] مى نويسد. خداوند مى فرمايد: «هر كارى را كه پيش از اين كرده اند و هر اثر و نشانى را كه به جا گذاشته اند [، مى نويسيم] و البته هر چيزى را در كتاب مبين (لوح محظوظ) شماره كرده ايم».

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: ذَ نْبٌ لايُغْفَرُ وَ ذَ نْبٌ لايُتْرَكُ وَ ذَ نْبٌ يُغْفَرُ، فَاَمَّا الَّذى لايُغْفَرُ فَالشِّرْكُ بِاللّه ِ وَ اَمَّا الَّذى يُغْفَرُ فَذَنْبُ الْعَبْدِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللّه ِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ اَمَّا الَّذى لايُتْرَكُ فَظُلْمُ الْعِبادِ بَعْضُهُم بَعْضا؛

گناهى هست كه بخشيدنى نيست و گناهى هست كه از آن نگذرند و گناهى هست كه قابل بخشش است. آنچه بخشيدنى نيست، شرك به خداست و آنچه قابل بخشش است، گناه بنده ميان خود و خداى ـ عزّ و جلّ ـ است و آنچه از آن نگذرند، ظلم كردن بندگان به يكديگر است.

نمایش منبع

امام على عليه السلام: مِنْ كَفّاراتِ الذُّنوبِ الْعِظامِ، اِغاثَةُ الْمَلْهوفِ وَ التَّنْفيسُ عَنِ الْمَكْروبِ؛

يارى رساندن ستمديده فريادخواه و شاد كردن غمناك، از كفّاره هاى گناهان بزرگ است.

نمایش منبع