اهتمام به پرسشگرى

قرآن:
«فَسْـئلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ » .

(پس اگر نمى دانيد ، از آگاهان بپرسيد)

. رسول اللّه صلي الله عليه و آله : العِلمُ خَزائِنُ ومِفتاحُهَا السُّؤالُ ، فَاسأَلوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ ، فَإِنَّهُ يُؤجَرُ أربَعَةٌ : السّائِلُ ، والمُتَكَلِّمُ ، وَالمُستَمِعُ ، وَالمُحِبُّ لَهُم .

پيامبر صلي الله عليه و آله : دانش ، گنجينه هايى است كه كليد آن ، پرسش است . بپرسيد . خداوند ، شما را رحمت كند كه چهار گروه ، پاداش مى بَرَند : سؤال كننده ، پاسخ دهنده ، شنونده ، و دوستدار آنان .

نمایش منبع

الإمام عليّ عليه السلام : مَن سَأَلَ في صِغَرِهِ أجابَ في كِبَرِهِ .

امام على عليه السلام : آن كه در خُردسالى بپرسد ، در بزرگ سالى پاسخ مى دهد .

نمایش منبع

الإمام الصادق عليه السلام ـ لِحُمرانَ بنِ أعيَنَ في شَيءٍ سَأَلَهُ ـ : إنَّما يَهلِكُ النّاسُ ؛ لأَِنَّهُم لا يَسأَلونَ .

امام صادق عليه السلام ـ به حُمران بن اَعيَن ، درباره مطالبى كه پرسيد ـ : همانا مردم ، نابود مى شوند ، چون نمى پرسند .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : إنَّ النَّبِيَّ صلي الله عليه و آله ذُكِرَ لَهُ أنَّ رَجُلاً أصابَتهُ جَنابَةٌ عَلى جُرحٍ كانَ بِهِ ، فَاُمِرَ بِالغُسلِ فَاغتَسَلَ فَكَزَّ فَماتَ . فَقالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله : قَتَلوهُ قَتَلَهُمُ اللّه ُ ، إنَّما كانَ دَواءُ العِيِّ السُّؤالَ .

امام صادق عليه السلام : به پيامبر صلي الله عليه و آله گزارش داده شد كه مردى مجروح و آسيب ديده ، جُنُب شد . به وى گفته شد غسل كند . او هم غسل كرد و سپس ، سرما خورد و لرزيد و از دنيا رفت .
پيامبر خدا فرمود : «او را كُشتند . خداوند ، آنان را بكُشد! همانا داروى درمانده [از پاسخ] ، پرسيدن [از دانا] است» .

نمایش منبع

مسند ابن حنبل عن أبياُمامة : إنَّ فَتىً شابّا أتَى النَّبِيَّ صلي الله عليه و آله فَقالَ : يا رَسولَ اللّه ِ ، ائذِن لي بِالزِّنا !
فَأَقبَلَ القَومُ عَلَيهِ فَزَجَروهُ وقالوا : مَه مَه .
فَقالَ : «اُدنُه» فَدَنا مِنهُ قَريبا ، قالَ : فَجَلَسَ ، قالَ : «أتُحِبُّهُ لاُِمِّكَ»؟
قالَ : لا وَاللّه ِ جَعَلَنِي اللّه ُ فِداكَ !
قالَ : «ولاَ النّاسُ يُحِبّونَهُ لاُِمَّهاتِهِم» قالَ : «أفَتُحِبُّهُ لاِبنَتِكَ؟».
قالَ : لا وَاللّه ِ يا رَسولَ اللّه ِ ، جَعَلَنِي اللّه ُ فِداكَ !
قالَ : «ولاَ النّاسُ يُحِبُّونَهُ لِبَناتِهِم» قالَ : «أفَتُحِبُّهُ لاَُختِكَ» قالَ : لا وَاللّه ِ جَعَلَنِي اللّه ُ فِداكَ !
قالَ : «ولاَ النّاسُ يُحِبّونَهُ لأَِخَواتِهِم» قالَ : «أفَتُحِبُّهُ لِعَمَّتِكَ؟».
قالَ : لا وَاللّه ِ جَعَلَنِي اللّه ُ فِداكَ !
قالَ : «ولاَ النّاسُ يُحِبّونَهُ لِعَمّاتِهِم» قال : «أفَتُحِبُّهُ لِخالَتِكَ؟».
قالَ : لا وَاللّه ِ جَعَلَنِي اللّه ُ فِداكَ !
قالَ : «ولاَالنّاسُ يُحِبّونَهُ لِخالاتِهِم» قالَ : فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَيهِ وقالَ : «اللّهُمَّ اغفِر ذَنبَهُ ، وطَهِّر قَلبَهُ ، وَحَصِّن فَرجَهُ» فَلَم يَكُن بَعدَ ذلِكَ ، الفَتى يَلتَفِتُ إلى شَيءٍ.

مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابو اُمامه ـ : جوانى نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا! اجازه بده زنا كنم!
مردم به سويش هجوم آوردند و آزارش دادند و گفتند : ساكت شو!
پيامبر خدا فرمود : «او را نزديك بياوريد» .
جوان به پيامبر صلي الله عليه و آله نزديك شد و نشست . پيامبر صلي الله عليه و آله پرسيد : «آيا اين عمل را براى مادرت مى پسندى؟» .
گفت : نه به خدا ، جانم فدايت!
فرمود : «مردم هم اين عمل را براى مادران خود نمى پسندند» .
[سپس] فرمود : «آيا اين عمل را براى دخترت مى پسندى؟» .
جوان گفت : نه به خدا ، اى پيامبر خدا ، جانم فدايت!
فرمود : «مردم هم اين عمل را براى دختران خود نمى پسندند» .
[سپس] فرمود : «آيا اين عمل را براى خواهرت مى پسندى؟» .
گفت : نه به خدا ، جانم فدايت!
فرمود : «مردم هم اين عمل را براى خواهران خود نمى پسندند .
[آن گاه] فرمود : «آيا اين عمل را براى عمّه ات مى پسندى؟» .
گفت : نه به خدا ، جانم فدايت!
فرمود : «مردم هم آن را براى عمّه هاى خود ، روا نمى دارند» .
[سپس] فرمود : «آيا اين عمل را براى خاله ات مى پسندى؟» .
گفت : نه به خدا ، جانم فدايت!
فرمود : «مردم هم آن را براى خاله هاى خود نمى پسندند» .
[سپس] پيامبر خدا ، دست خويش بر آن جوان نهاد و گفت : «بار خدايا! گناهش را ببخش و دلش را پاكيزه گردان و به وى پاكْ دامنى ده!» .
آن جوان ، از آن پس ، هرگز سراغ كار [خلاف] را نگرفت .

نمایش منبع