ارزش جوانى

قرآن:
«اللَّهُ الَّذِى خَلَقَكُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَآءُ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ » .
«هُوَ الَّذِى خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُواْ أَشُدَّكُمْ » .

(خداست آن كس كه شما را ابتدا ناتوان آفريد ، آن گاه ، پس از ناتوانى ، قوّت بخشيد ، سپس بعد از قوّت ، ناتوانى وپيرى داد . هر چه بخواهد ، مى آفريند ، و هموست داناى توانا)

(او همان كسى است كه شما را از خاكى آفريد ، سپس از نطفه اى ، آن گاه از علقه اى ، و بعد شما را [به صورت] كودكى برمى آورد ، تا به كمال قوّت خود برسيد)

الإمام علي عليه السلام : أربَعَةُ أشياءَ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ أربَعَةٌ : الشَّبابُ لا يَعرِفُ قَدرَهُ إلاَّ الشُّيوخُ ، وَالعافِيَةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ أهلُ البَلاءِ ، وَالصِّحَةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ المَرضى ، وَالحَياةُ لا يَعرِفُ قَدرَها إلاَّ المَوتى .

امام على عليه السلام : ارزش چهار چيز را جز چهار گروه نمى شناسند :[ارزش ]جوانى را جز پيران نمى شناسند؛ [ارزش] آرامش (آسايش) را جز گرفتاران نمى شناسند ؛ [ارزش] سلامت را جز بيماران نمى شناسند ، و[ارزش] زندگى را جز مُردگان نمى دانند .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : شَيئانِ لا يَعرِفُ فَضلَهُما إلاّ مَن فَقَدَهُمَا : الشَّبابُ ، وَالعافِيَةُ .

امام على عليه السلام : برترى (ارزشِ) دو چيز را جز آنان كه آنها را از دست دهند ، نمى شناسند : جوانى و آرامش .

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
شَيئانِ لَو بَكَتِ الدِّماءَ عَلَيهِماعَينانِ حَتّى تُؤذِنا بِذَهابِ
لَم تَبلُغَا المِعشارَ مِن حَقَّيهِمافَقدُ الشَّبابِ وفُرقَةُ الأَحبابِ

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
دو چيز است كه اگر ديدگان ، بر آن خون بگِريند /
تا به مرز كورى برسند ،
به يكْ دهمِ سزايشان نرسيده اند : /
ازدست دادن جوانى و جدايىِ دوستان!

نمایش منبع

عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
بَكَيتُ عَلى شَبابٍ قَد تَوَلّىفَيالَيتَ الشَّبابَ لَنا يَعودُ
فَلَو كانَ الشَّبابُ يُباعُ بَيعالأََعطَيتُ المُبايِعَ ما يُريدُ
ولكِنَّ الشَّبابَ إذا تَوَلّىعَلى شُرَفٍ فَمَطلَبُهُ بَعيدُ

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
بر جوانى ، چون كه بگذشت ، گريستم /
كاش جوانى به سوى ما باز مى گشت!
اگر جوانى به فروش مى رسيد /
به فروشنده اش هر چه مى خواست ، مى دادم .
ليكن جوانى چون بر ستيغ كوه ها نشيند /
به دست آوردنش دشوار است .

نمایش منبع