توضيحى درباره سلام كردن كودك به بزرگ تر از خود

بر پايه احاديثى كه پيش از اين در تبيين شيوه هاى تربيت كودك آورديم ، يكى از روش هاى تربيتى پيامبر خدا ، سلام كردن به كودكان بود . ايشان ، تصريح فرموده كه اين اقدام من ، بدان جهت است كه پس از من ، اين سنّت در جامعه اسلامى ادامه يابد :
خَمسٌ لا أدَعُهُنَّ حَتّى المَماتِ: ... والتَّسليمُ على الصِّبيانِ لِتَكونَ سُنَّةً مِن بَعدي ؛
پنج چيز است كه تا زنده ام رهايشان نمى كنم ... و [يكى از آنها ]سلام كردن به كودكان است، تا بعد از من سنّت شود .
امّا در روايات اين باب ، ملاحظه شد كه همه مسلمانان وظيفه دارند در سلام كردن به يكديگر ، پيشى بگيرند و بويژه ، كوچك ترها وظيفه دارند به بزرگ ترها سلام كنند .
با اندكى تأمّل روشن مى شود كه اين روايات ، نه تنها با هم منافاتى ندارند ؛ بلكه مكمّل يكديگرند و عمل كردن
به همه آنها نيكوست ، بدين سان كه وظيفه اخلاقى آحاد جامعه اسلامى ، پيشى گرفتن در سلام كردن به يكديگر است ؛ ولى ادب ، اقتضا مى كند كه كوچك ترها به بزرگ ترها سلام كنند ، امّا اگر كوچك تر به هر دليل در سلام دادن به بزرگ تر تأخير كرد يا تعلّل ورزيد ، وظيفه تربيتى بزرگ تر اين است كه به كوچك تر سلام كند و بدين وسيله ، او را متوجّه قصور و يا تقصير خود نمايد . اين اقدام ، بخصوص در مورد كودكان ، اثر تربيتى بيشترى دارد . به همين جهت ، پيامبر خدا به كودكان سلام مى كرد تا افزون بر اثر تربيتى آن ، پيروان خود را متوجّه آثار تربيتىِ شخصيت دادنِ به كودك و احترام به احساسات او نمايد .