۱۸۶۱ ـ توفيق وبى توفيقى

قرآن:
(إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللّه ُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَعَلَى اللّه ِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ) .

«اگر خدا شما را يارى كند هيچ كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر واگذاردتان چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ و مؤمنان بايد فقط به خدا توكّل كنند».

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ المَعاصِي يَستَولي بِها الخِذلانُ على صاحِبِها حتّى تُوقِعَهُ بما هُوَ أعظَمُ مِنها .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به وسيله گناهان، خذلان برگنهكار مستولى مى شود تا جايى كه او را در گناهانِ بزرگتر مى اندازد.

نمایش منبع

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : التَّوفيقُ مُمِدُّ العَقلِ ، الخِذلانُ مُمِدُّ الجَهلِ .

امام على عليه السلام : توفيق، مددكار خرد است و خذلان (يارى نرساندن خدا) مددكار نادانى.

نمایش منبع

عنه عليه السلام : أيُّها النّاسُ ؛ إنّهُ مَنِ استَنصَحَ اللّه َوُفِّقَ ، ومَنِ اتَّخَذَ قولَهُ دَليلاً هُدِيَ لِلّتي هِي أقوَمُ ؛ فإنَّ جارَ اللّه ِ آمِنٌ ، وعَدُوَّهُ خائفٌ .

امام على عليه السلام : اى مردم! هر كه خدا را مرشد و خيرخواه خود بگيرد، توفيق يابد و هر كه گفتار او را راهنماى خويش قرار دهد، به راه و آيينى كه استوارتر است رهنمون شود؛ زيرا كه پناهنده خدا در امان است و دشمن او در هراس.

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قَولِهِ تعالى: «ومَا تَوْفِيقي إلّا بِاللّه ِ» وقَولِهِ: «إنْ يَنْصُرْكُمُ اللّه ُ فَلا غالِبَ لَكُمْ وإنْ يَخْذُلْكُم فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَعَلَى اللّه ِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» ـ : إذا فَعَلَ العَبدُ ما أمرَهُ اللّه ُ عَزَّوجلَّ بهِ مِن الطّاعَةِ كانَ فِعلُهُ وَفْقا لأمرِ اللّه ِ عَزَّوجلَّ وسُمِّيَ العَبدُ بهِ مُوَفَّقا ، وإذا أرادَ العَبدُ أن يَدخُلَ في شيءٍ مِن مَعاصِي اللّه ِ فَحالَ اللّه ُ تبارَكَ وتعالى بَينَهُ وبَينَ تِلكَ المَعصِيَةِ فتَرَكَها كانَ تَركُهُ لَها بِتَوفيقِ اللّه ِ تعالى ذِكرُهُ ، ومَتى خَلّى بَينَهُ وبَينَ تِلكَ المَعصِيَةِ فلَم يَحُلْ بَينَهُ وبَينَها حتّى يَرتَكِبَها فَقَد خَذَلَهُ ولَم يَنصُرْهُ ولَم يُوَفِّقْهُ .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «توفيق من جز به [يارى ]خدا نيست» و آيه «اگر خدا شما را يارى كند هيچ كس بر شما غالب نخواهد شد و اگر واگذاردتان چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ و مؤمنان بايد فقط به خدا توكّل كنند» ـ فرمود : هرگاه بنده طاعتى را كه خداوند عزّوجلّ بدان فرمان داده است انجام دهد، عمل او موافق فرمان خداوند عز و جل مى باشد و بدين سبب بنده را موفّق ناميده اند و هرگاه بنده بخواهد در موردى نافرمانى خداوند كند و خداى تبارك و تعالى ميان او و آن معصيت حايل شود و در نتيجه بنده آن را مرتكب نشود اين ترك گناه او به توفيق خداوند تبارك و تعالى بوده است. اما هرگاه جلو او را از آن معصيت نگيرد و به حال خود رهايش كند تا مرتكب آن گناه شود، خداوند او را واگذارده و ياريش نرسانده و توفيقش نداده است.

نمایش منبع