1855 ـ آداب اندرز دادن

قرآن:
(اُدْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ) .

«با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به آن [شيوه اى] كه نيكوتر است مجادله نماى. در حقيقت، پروردگار تو به [حال ]كسى كه از راه او منحرف شده داناتر، و او به [حال] راه يافتگان [نيز ]داناتر است».

سنن أبي داوود عن جابر بن سَمُرَة : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله لا يُطيلُ المَوعِظَةَ يَومَ الجُمُعَةِ ، إنّما هُنَّ كَلِماتٌ يَسيراتٌ .

سنن أبى داوود ـ به نقل از جابر بن سمره ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله در روز جمعه موعظه خود را به درازا نمى كشاند، بلكه چند جمله كوتاه بود.

نمایش منبع

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : نُصحُكَ بَينَ المَلَأِ تَقْريعٌ .

امام على عليه السلام : نصيحت كردنت در ميان جمع، سركوفت است.

نمایش منبع

الإمامُ العسكريُّ عليه السلام : مَن وَعَظَ أخاهُ سِرّا فَقَدزانَهُ ، ومَن وَعَظَهُ عَلانِيَةً فَقَد شانَهُ .

امام عسكرى عليه السلام : هر كه برادر خود را پنهانى اندرز دهد، او را آراسته است و هر كه در برابر ديگران موعظه اش كند، او را لكّه دار كرده است.

نمایش منبع