۲۱۴ ـ معناى بخل

الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ أبوهُ عنِ الشُّحِّ ـ : أن تَرى ما في يَدَيكَ شَرَفا وما أنفَقتَ تَلَفا .

امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش پدرش از او درباره تنگ چشمى ـ : تنگ چشمى آن است كه آنچه را دارى مايه شرافت پندارى و آنچه را انفاق كنى ، تلف شده و بر باد رفته انگارى .

نمایش منبع

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّما الشَّحِيحُ مَن مَنَعَ حَقَّ اللّه ِ ، وأنفَقَ في غَيرِ حَقِّ اللّه ِ عز و جل .

امام صادق عليه السلام : تنگ چشم ، كسى است كه حقّ خدا را نپردازد و در راهى جز حقّ خداوند عز و جل خرج كند .

نمایش منبع

عنه عليه السلام : الشُّحُّ أشَدُّ مِنَ البُخلِ ، إنَّ البَخِيلَ يَبخَلُ بما في يَدِهِ ، والشَّحِيحَ يَشُحُّ عَلى مافي أيدِي الناسِ وعلى ما في يَدِهِ ، حتّى لا يَرَى في أيدِي الناسِ شَيئا إلّا تَمَنّى أن يكونَ لَهُ بالحِلِّ والحَرامِ ، لا يَشبَعُ ولا يَنتَفِعُ بما رَزَقَهُ اللّه ُ .

امام صادق عليه السلام : تنگ چشمى ، بالاتر و بدتر از بخل است ؛ زيرا بخيل نسبت به آنچه خود دارد بخل مى ورزد ، امّا تنگ چشم هم به مال مردم و هم به مال خودش بخل مى ورزد ، تا جايى كه هر چه دست مردم مى بيند آرزو مى كند كه ، به حلال يا حرام ، از آن او باشد ؛ از آنچه خدا روزيش كرده نه سير مى شود و نه سودى بر مى گيرد .

نمایش منبع