الف ـ جهاد در راه خدا

(إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَـتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَـنٌ مَّرْصُوصٌ ) .

(خداوند ، كسانى را كه در راهش چونان صفى برآمده از سرب ، مى جنگند ، دوست دارد) .

(وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍّ قَـتَلَ مَعَهُو رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّـبِرِينَ ) .

(چه بسا پيامبرانى كه همراه با خداپرستان بسيارى، پيكار كردند و در راه خدا هرچه به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و سر فرود نياوردند ، و خداوند ، شكيبايان را دوست دارد) .

(يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُو أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَـفِرِينَ يُجَـهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لاَئمٍ ذَ لِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ وَ سِعٌ عَلِيمٌ ) .

(اى كسانى كه ايمان آورده ايد، هر كس از شما از دين خود برگردد، به زودى خدا گروهى را مى آورد كه دوستشان مى دارد و آنان دوستش مى دارند؛ با مؤمنانْ فروتن و در برابر كافرانْ خلل ناپذيرند؛ در راه خدا جهاد مى كنند و از سرزنش هيچ سرزنشگرى نمى هراسند. اين ، فضل خداست كه به هر كه بخواهد ، آن را خواهد داد ، كه خداوند ، گشايشگر داناست) .

الدرّ المنثور عن مقاتل : قالَ المُؤمِنونَ : لَو نَعلَمُ أحَبَّ الأَعمالِ إلَى اللّه ِ لَعَمِلناهُ ،
فَدَلَّهُم عَلى أحَبِّ الأَعمالِ إلَيهِ ، فَقالَ : «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَـتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفًّا» ، فَبَيَّنَ لَهُم ، فَابتُلوا يَومَ اُحُدٍ بِذلِكَ ، فَوَلَّوا عَنِ النَّبِيِّ صلي الله عليه و آلهمُدبِرينَ، فَأَنزَلَ اللّه ُ في ذلِكَ : «يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ » .

الدرّ المنثور ـ به نقل از مقاتل ـ : مؤمنان گفتند : «اگر مى دانستيم محبوب ترين كار در نزد خدا چيست، آن را انجام مى داديم». پس خداوند ، آنان را به محبوب ترينِ كارها نزد خود راهنمايى كرد و فرمود: «خداوند ، كسانى را
كه در راهش چون صفى برآمده از سرب ، پيكار مى كنند، دوست دارد» . پس آن را برايشان بيان داشت و آنان در جنگ اُحد ، بِدان آزمايش شدند و از پيامبر صلي الله عليه و آلهروى گرداندند و پشت كردند. آن گاه ، خداوند در اين باره اين آيه را نازل فرمود: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چرا چيزى مى گوييد كه انجامش نمى دهيد؟» .

نمایش منبع

الدرّ المنثور عن زيد بن أسلم ـ في قَولِهِ تَعالى : «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَـتِلُونَ . . .» ـ : نَزَلَت هذِهِ الآيَةُ في نَفَرٍ مِنَ الأَنصارِ فيهِم عَبدُاللّه ِ بنُ رَواحَةَ ، قالوا في مَجلِسٍ : لَو نَعلَمُ أيُّ الأَعمالِ أحَبُّ إلَى اللّه ِ لَعمِلنا بِهِ حَتّى نَموت ! فَأَنزَلَ اللّه ُ هذِهِ فيهِم ، فَقالَ ابنُ رَواحَةَ : لا أبرَحُ حَبيسا في سَبيلِ اللّه ِ حَتّى أموتَ شَهيدا .

الدرّ المنثور ـ به نقل از زيد بن اسلم ، در باره گفته خداوند متعال كه «خداوند، كسانى را دوست دارد كه...» ـ : اين آيه، درباره گروهى از انصار، از جمله عبداللّه بن رَواحه نازل شد. آنان در مجلسى گفتند: «اگر مى دانستيم محبوب ترينِ كارها نزد خدا چيست ، تا پاى مرگ ، انجامش مى داديم» . در اين باره ، خداوند ، اين آيه را نازل ساخت . پس عبداللّه بن رواحه گفت: «من خود را در راه خدا وقف مى كنم تا به شهادت از دنيا بروم».

نمایش منبع