فضيلت خدا دوستى

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هركه خدا دوستى را بر خودْ دوستى مقدّم دارد ، خداوند ، او را از گران بارىِ مردم ، حفظ خواهد كرد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : داوود عليه السلامبا پروردگارش مناجات كرد و گفت : بارالها! هر پادشاهى را خزانه اى است . پس خزانه تو كجاست ؟
خداوند عز و جل ، فرمود : «مرا خزانه اى است بزرگ تر از عرش ، گسترده تر از كرسى ، خوش بوتر از بهشت و آراسته تر از ملكوت . زمينِ آن ، معرفت است ، آسمانش ايمان ، خورشيدش شوق ، ماهتابش دوستى ، ستارگانش دل ها، ابرش خِرد ، بارانش رحمت ، درختانش طاعت و ميوه اش حكمت . آن را چهار در است : دانش ، بردبارى ، شكيبايى و خشنودى . باخبر باش كه اين خزانه ، همان قلب است» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : ايمان در دل انسان ، آن است كه خدا را دوست بدارد .

المَحَجّة البيضاء : از حضرت عيسى عليه السلامپرسيدند : «برترين اعمال چيست ؟» . فرمود : «خشنودى از خدا و دوست داشتن او» .

المَحَجّة البيضاء : ابو دردا به كعبُ الأحبار گفت : «مرا از خاص ترين آيه تورات ، باخبر كن» .
پاسخ داد : خداوند عز و جلمى فرمايد : «شوق نيكان براى ديدارم ، طولانى گشت ، حال آن كه من به ديدارشان بسيار مشتاق ترم» . همچنين كعب گفت كه در كنار اين آيه ، نوشته شده است : «هركه مرا بجويد ، مرا مى يابد ، و هركه جز مرا بجويد ، مرا نمى يابد» .
ابو دردا گفت : «من نيز شنيده ام كه پيامبر خدا چنين مى فرمود» .

شرح الأسماء الحسنى : در حديث قدسى آمده است: «اى آدميزاد! همه چيز را
براى تو آفريدم و تو را براى خودم آفريدم» .

اُسد الغابة ـ به نقل از عبداللّه بن عمرو ـ : ابو رَزين پرسيد: اى پيامبر خدا ! ايمان چيست ؟
فرمود: «ايمان ، آن است كه هيچ چيز نزدت محبوب تر از خدا و پيامبرش نباشد . ايمان ، آن است كه اگر تو را بگيرند و به آتش بسوزانند ، نزدت محبوب تر از آن باشد كه براى خداى عز و جل ، شريكى قرار دهى . ايمان ، آن است كه بيگانه اى را [كه هيچ پيوند خويشى با تو ندارد] ، تنها براى خدا دوست بدارى» .

إرشاد القلوب : منقول است كه نوجوانى كه هنوز به سنّ بلوغ نرسيده بود به پيامبر صلي الله عليه و آلهسلام كرد و از خوش حالىِ ديدن ايشان ، چهره اش گشاده گشت و لبخند زد . حضرت به او فرمود : «اى جوان ! مرا دوست دارى ؟» .
گفت : اى پيامبر خدا ! به خدا قسم ، آرى !
فرمود : «همچون چشمانت ؟» .
گفت : بيشتر .
فرمود : «همچون پدرت ؟» .
گفت : بيشتر .
فرمود : «همچون مادرت ؟» .
گفت : بيشتر .
فرمود : «همچون خودت ؟» .
گفت : اى پيامبر خدا ! به خدا قسم ، بيشتر .
فرمود : «همچون پروردگارت ؟» .
گفت : خدا را ، خدا را ، خدا را ، اى پيامبر خدا! كه اين مقام ، نه براى توست و نه ديگرى . در حقيقت ، تو را براى دوستى خدا ، دوست مى دارم .
در اين هنگام ، پيامبر صلي الله عليه و آلهبه همراهان خود روى كرد و فرمود : «اين گونه باشيد . خدا را به سبب احسان و نيكى اش به شما دوست بداريد و مرا براى دوستى خدا ، دوست بداريد» .

امام سجّاد عليه السلام : سرورم! تو دوستانت را از حيرت شك ها رهايى بخشيدى و به جان هايشان شادمانىِ پادشاهان را رساندى ... و اراده شان را با رشته دوستى خودت استوار كردى .

امام سجّاد عليه السلام ـ در دعا ـ : به راستى براى آن كس كه از نعمت هايى كه به ما دادى به وى [نيز ]عنايت كرده اى ، سزاوار نيست كه از سپاسگزارى ات غفلت ورزد ، و به كسى جز تو مشغول گردد . اى كسى كه جايگزين همه چيزى ، و چيزى جايگزين تو نيست!

امام على عليه السلام : خداوند به موسى عليه السلام وحى كرد : اى موسى! يادم براى يادآوران است و بهشتم براى فرمانبران ؛ اما من ويژه دوستداران هستم .

امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جلبه هيچ بنده اى نعمتى بزرگ تر از اين ارزانى نداشته است كه در دلش همراه خداوند متعال ، چيزى ديگرى نباشد .

امام صادق عليه السلام : دوستى [خدا] برتر از ترس [از خدا ]است .

امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جل به داوود عليه السلاموحى كرد : «اى داوود ! به من شادمان باش و از يادم لذّت ببر و با مناجات من متنعّم شو كه به زودى ، خانه را از فاسقانْ خواهم پرداخت و نفرين خود را بر ظالمان قرار خواهم داد» .

امام صادق عليه السلام : دل ، حرم خداست . پس در حرم خدا ، جز خدا را جاى مده .

مُسَكّن الفؤاد : خداوند متعال ، به يكى از صدّيقان وحى كرد : «مرا در ميان بندگانم ، بندگانى است كه دوستم مى دارند و من دوستشان مى دارم . مشتاق من هستند و من مشتاق ايشانم . به ياد من هستند و من به ياد ايشانم . پس اگر راه ايشان را در پيش بگيرى ، دوستت خواهم داشت و اگر از آنان منحرف شوى ، دشمنت خواهم داشت» .

امام صادق عليه السلام : بارالها! با رحمت خود كه با آن ، همه نيكى ها را براى اوليايت گِرد آورده اى و با آن ، بدى ها را از دوستانت دور ساخته اى ، مرا درياب .

امام صادق عليه السلام : ايمانِ كسى براى خدا خالص نمى شود ، تا آن كه خداوند ، نزدش از خودش ، پدرش ، مادرش ، فرزندانش ، خانواده اش و هر آنچه از مردم دارد ، محبوب تر باشد .

فلاح السائل ـ در پاسخ امام صادق عليه السلام به سؤال از معناى صدق ـ : صدق ، يعنى جز خدا را به جاى او برنگزينى ؛ چرا كه خداى متعال ، شما را برگزيده است . پس چون او تو را برگزيده ، تو هم او را برگزين و هوا و دنياى خودت را به جاى او مگزين .