(يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ عَدُوِّى وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِيَآءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُواْ بِمَا جَآءَكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَـدًا فِى سَبِيلِى وَ ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِى تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَآ أَخْفَيْتُمْ وَ مَآ أَعْلَنتُمْ وَ مَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ السَّبِيلِ ) .
(اى كسانى كه ايمان آورده ايد! دشمن من و خود را به دوستى مگيريد. با آنان طرح دوستى نَيَفكنيد ، حال آن كه به حقيقتى كه براى شما آمده بود ، كفر ورزيدند و پيامبر و شما را به سبب اين كه به پروردگارتان ، اللّه ، ايمان آورده ايد ، بيرون راندند . اگر براى جهاد در راه من و طلب رضاى من بيرون آمده ايد ، در نهان ، با آنها دوستى مكنيد ، و من به هرچه پنهان مى داريد يا آشكار مى سازيد ، آگاه ترم ؛ و هركه چنين كند ، از راه راست ، منحرف شده است) .
(لاَّ تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْأَخِرِ يُوَآدُّونَ مَنْ حَآدَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُو وَ لَوْ كَانُواْ ءَابَآءَهُمْ أَوْ أَبْنَآءَهُمْ أَوْ إِخْوَ نَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَـئكَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الاْءِيمَـنَ وَ أَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّـتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَـرُ خَــلِدِينَ فِيهَا رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ أُوْلَـئكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلاَ إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) .
(مردمى را نمى يابى كه به خدا و روز قيامت ، ايمان آورده باشند، ولى با كسانى كه با خدا و پيامبرش مخالفت دارند ، دوستى كنند ، گرچه [آن مخالفانْ ]پدران يا فرزندان يا برادران يا [اعضاى ]قبيله آنها باشند. خداوند بر قلب اينان ، نقش ايمان نگاشته و آنها را با روحى از خود، تقويت كرده است و به بهشت هايى كه در آن نهرها جارى است ، واردشان مى سازد كه در آن جا جاودانه اند . خداوند از آنان خشنود است و آنان نيز از خدا خشنودند . اينان ، حزب خدايند . هان ! حزب خدا ، رستگاران اند) .
(لاَّ يَنْهَـاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَـتِلُوكُمْ فِى الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَـرِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ * إِنَّمَا يَنْهَـاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَـتَلُوكُمْ فِى الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُم مِّن دِيَـرِكُمْ وَ ظَـهَرُواْ عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَ مَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَـئكَ هُم الظَّــلِمُونَ ) .
(خدا شما را از نيكى كردن و عدالت ورزيدن به آنان كه با شما در [كار ]دين نجنگيده اند و شما را از سرزمينتان بيرون نرانده اند ، باز نمى دارد . خدا كسانى را كه به عدالت رفتار مى كنند ، دوست دارد . خدا شما را تنها از دوستى با كسانى بازمى دارد كه در [كار ]دين با شما جنگيدند و شما را از سرزمينتان بيرون راندند و در بيرون راندنتان، از يكديگر پشتيبانى كردند ، و هركه با آنان دوستى مى ورزد ، [بداند كه ]آنان همان ستمكاران اند) .
(يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالاً وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَآءُ مِنْ أَفْوَ هِهِمْ وَمَا تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْأَيَـتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ * هَـأَنتُمْ أُوْلاَءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَـتِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُواْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ عَضُّواْ عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمُم بِذَاتِ الصُّدُورِ ) .
(اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! از غير خودتان همرازى مگيريد كه از هيچ نابه كارى اى در حقّ شما كوتاهى نمى كنند و آرزو دارند كه در رنج بيفتيد . دشمنى از سخنانشان آشكار است و آنچه در سينه نهان مى دارند ، از آن [هم ]بزرگ تر است . در حقيقت ، ما نشانه ها را براى شما بيان كرديم ، اگر تعقّل كنيد . هان ! شما كسانى هستيد كه آنان را دوست داريد ، حال آن كه آنان شما را دوست ندارند و شما به همه اين كتاب ، ايمان داريد . هرگاه شما را ببينند ، مى گويند : «ايمان آورديم» و چون [با خود ]خلوت كنند ، از شدّت خشم بر شما ، سرانگشتان خود را مى گزند . بگو : به خشم خود بميريد كه خداوند ، به راز درون سينه ها داناست ).
(وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِ وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَـلَمُواْ إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ) .
(برخى از مردم ، در برابر خدا ، همتايانى [براى او ]برمى گزينند و آنها را چون دوستى خدا ، دوست مى دارند ؛ ولى آنان كه ايمان آورده اند ، خدا را بيشتر دوست مى دارند . كسانى كه ستم كرده اند ، اگر هنگامى كه عذاب را مشاهده مى كنند ، مى ديدند كه همه نيرو از آنِ خداست و خداوند ، سختْ كيفر است [ ، از ادامه ستم پيشگى باز مى ايستادند]).
(لاَّ يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَـفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَن يَفْعَلْ ذَ لِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِى شَىْ ءٍ إِلاَّ أَن تَتَّقُواْ مِنْهُمْ تُقَـاةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُو وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ ) .
(مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان ، به دوستى بگيرند و هركه چنين كند ، با خداوند ، هيچ پيوندى ندارد ، مگر آن كه از آنان به نوعى بترسيد ؛ و خداوند ، شما را از [كيفر ]خودش برحذر مى دارد كه بازگشت به سوى اوست) .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللّه ِ وَ اليَومِ الآخِرِ فَلا يُؤاخِيَنَّ كافِرا ، و لا يُخالِطَنَّ فاجِرا . و مَن آخى كافِرا أو خالَطَ فاجِرا كانَ كافِرا فاجِرا .
.jpg "ربا، زشتترین کسب")
