امام على عليه السلام : مردمان ، فرزندان دنيا هستند و فرزند ، بر عشق به مادرش سرشته شده است.
امام على عليه السلام : مردم ، فرزندان دنيا هستند و آدمى ، بر دوست داشتن مادرش ملامت نمى شود .
نثر الدرّ : قالَ لَهُ [ لِعَلِي عليه السلام ] الحَسَن عليه السلام : أما تَرى حُبَّ النّاسِ لِلدُّنيا؟ قالَ : هُم أولادُها ، أفيُلامُ المَرءُ عَلى حُبِّ والِدَتِهِ؟!
نثر الدرّ: حسن عليه السلام به او (على عليه السلام ) گفت: چرا مردم ، دنيا را دوست دارند؟
فرمود: «آنان ، فرزندان دنيا هستند. آيا آدمى بر دوست داشتن مادرش ملامت مى شود؟!»
تيسير المطالب عن أبي الحسن عليّ بن مهدي الطّبري : رُوِيَ عَن أميرِ المُؤمِنين عليه السلام أنَّ رَجُلاً قامَ إلَيهِ ، فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، ما بالُنا نُحِبُّ الدُّنيا ؟
قالَ : لاِءَنّا مِنها ، وهَل يَأثَمُ الرَّجُلُ بِحُبِّهِ لاِءَبيهِ واُمِّهِ؟
قالَ : وأنشَدَنا أبو عَبدِ اللّه ِ الأَزدِي ، قالَ : أنشَدَنا ثَعلَب :
تيسير المطالب ـ به نقل از ابو الحسن على بن مهدى طبرى ـ : روايت شده است كه مردى از امير مؤمنان عليه السلام پرسيد: اى امير مؤمنان! به چه سبب ما دنيا را دوست داريم؟
فرمود: «چون ما از دنيا هستيم. آيا گناه است كه انسان ، پدر و مادرش را دوست بدارد؟» .
راوى مى گويد: ابو عبد اللّه اَزْدى اين بيت را از ثَعلَب برايمان خواند:
ما فرزندان دنياييم كه براى غير آن ، آفريده شده ايم/ و تو ، آنچه را از آنى، دوست مى دارى.