رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألا لَعنَةُ اللّه ِ و المَلائكَةِ و النّاسِ أجمَعينَ ··· على ناكِحِ يَدِهِ ، و على مَن أتى الذُّكرانَ مِن العالَمينَ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هان! لعنت خدا و فرشتگان و مردم همگى··· بر كسى از ميان جهانيان كه با دستش شهوت خود را ارضا كند و بر كسى كه به غلامبارگى روى آورد.
عنه صلى الله عليه و آله : مَن يَعمَلْ مِن اُمّتي عَملَ قَومِ لُوطٍ ثُمّ يَموتُ على ذلكَ فهُو مُؤَجَّلٌ إلى أن يُوضَعَ في لَحدِهِ ، فإذا وُضِعَ فيهِ لَم يَمكُثْ أكثَرَ مِن ثَلاثٍ حتّى تَقذِفَهُ الأرضُ إلى جُملَةِ قَومِ لُوطٍ المُهلَكينَ فيُحشَرَ مَعَهُم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از امّت من كار قوم لوط را انجام دهد و [با عادت] بر اين كار بميرد، مهلتش دهند تا در لحد گذاشته شود . زمانى كه در لحد گذاشته شد، بيش از سه روز نمى پايد كه زمين او را به ميان قوم هلاك شده لوط پرتاب مى كند و روز قيامت با آنها محشور مى شود.
بحار الأنوار عن مَيمونَ اللَّبّانِ: كنتُ عند أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقُرِئَ عِندَهُ آياتٌ مِن «هُودٍ» ، فلَمّا بَلغَ «و أمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِن سِجِّيلٍ مَنضُودٍ . مُسَوَّمَةً عِندَ ربِّكَ و ما هِيَ مِن الظّالِمينَ بِبَعيدٍ» . فقالَ عليه السلام : مَن ماتَ مُصِرّا علَى اللِّواطِ فلَم يَتُبْ يَرميهِ اللّه ُ بحَجَرٍ مِن تلكَ الحِجارَةِ يكونُ فيهِ مَنِيَّتُهُ و لا يَراهُ أحَدٌ .
بحار الأنوار ـ به نقل از ميمون لبّان ـ : نزد امام صادق عليه السلام بودم كه در حضور ايشان آياتى از سوره هود خوانده شد. چون به اين آيه رسيده شد: «و سنگهايى از [نوع ]سنگ گِلهاى لايه لايه بر آنان بارانديم [سنگهايى ]كه نزد پروردگارت نشان زده بود. و آن از ستمگران دور نيست»، حضرت فرمود: هر كس بر عمل لواط مداومت ورزد و توبه نكرده بميرد، خداوند يكى از آن سنگها را بر او بزند كه مرگش در آن باشد و هيچ كس آن را نبيند.