حديث و آيات: اقبال و ادبار دنيا

عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :

فَمَن يَحمَدُ الدُّنيا بِعَيشٍ يَسُرُّهُ فَسَوفَ لَعَمري عَن قَليلٍ يَلومُها

إذا أقبَلَت كانَت عَلَى المَرءِ فِتنَةً وإن أدبَرَت كانَت كَثيراً هُمومُها

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

هركه دنيا را از سَرِ خوشى بستايد ،/ سوگند به جانم كه به زودى آن را خواهد نكوهيد .

دنيا ، هرگاه بيايد ، مايه گرفتارى آدمى است/ و هرگاه پشت كند ، آه و افسوس هايش بسيار است .

نمایش منبع

امام رضا عليه ‏السلام:

مَن جَلَسَ مَجلِسا يُحيى فيهِ أمرُنا ، لَم يَمُت قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوُبُ؛

هر كه در مجلسى بنشيند كه در آن ياد ما (اهل‏‌بيت) زنده مى‌شود، قلبش، در روزى كه قلب‏ها مى‌‏ميرند، نمى‌ميرد.

بحار الانوار ، ج 44 ، ص 278

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 3838

تــعــداد حــدیــث روز : 685